حس حضور خدا
همیشه حس می کردم خدا هست و اصلا تنها نیستم، اما حالا احساس معلق بودن می کنم. فکر می کنم دیگر برای خدا اهمیت ندارم. آدم چه طور می تواند با شرایط عادی به آرامش برسد؟
این که حس می کنید برای خدا اهمیت ندارید، قطعا از وسوسه های شیطانی است که می خواهد با این وسوسه ها بذر ناامیدی ر ا در وجود شما شکوفا کند، و این اولین قدم شیطان است که بتواند به واسطه القا این فکرها قدم های بعدی را بردارد. ما کافی است به ياد دوران داخل رحم مادر بیفتم. می بينيم خدا ما را که در رحم مادر قرار داد، روزی ما را به طريق خاصی تهيه ديده بود. رحم مادر را نيز طوری طراحی نموده بود که ما در داخل آن از ضربه ها و صدمه ها ايمن باشیم. بعد که به دنيا پا گذاشتم چون می دانست دندان نداریم و برايمان غذا خوردن مثل ديگران امکان نداشت، از سينه مادر غذا برايمان آماده کرد. تازه اين غذا خوردن چون همراه با آغوش گرفتن دل آرام مادر بود احساس آرامش و امنيت می کردیم. حال چطور خدايی که در کودکي دستمان را گرفته و ما را مورد توجه قرار داده، الآن در بزرگسالی فراموشمان کرده است؟! لذا می بینیم در قرآن کریم یکی از اوصاف حق تعالی «ارحم الراحمین» است، یعنی مهربان ترین مهربانان. اما راه حل: اساسا باید بدانیم ناامیدی ناشی از نقصان معرفت و يقين نسبت به حق تعالی است، که با تقويت اين دو، انسان هرگز گرفتار يأس نخواهد شد. ما اگر به عقاید مذهبی و معنوی پایبند باشیم به یکی از با افتخارترین روش های رسیدن به آرامش معنوی دست پیدا کرده ایم و آن گاه است که می توانیم بگوییم «أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» دقت کنید در قرآن نیامده است تطمئن القلوب بذکرالله، که معنایش این بشود امور دیگری هم هستند کنار یاد خدا که باعث آرامش قلوب می شوند. بلکه حق تعالی فرموده «أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ»(1)، که در واقع انحصار را می خواهد برساند. یعنی فقط یاد خدا هست که باعث آرامش قلب ها می شود. بنابر این، اجراي فرايض دينی علاوه بر اين كه احساسات معنوی انسان را تحريک می كند، از ناملايمات و ناراضی های روزمره می كاهد. و ایجاد ارتباط قلبي در قالب نماز و دعا با نيروی برترين الهي می تواند با افزايش قدرت تحمل و بالا بردن آستانه صبر و شكيبايی فرد، در كنترل ناملايمات و ناراضی های روزمره، بسیار كمک كند.
________
(1) رعد/ 28.
