امر و نهی دین

دین به ما میگه نگاه یا صحبت به نامحرم حرام است و مجازات داره. دین به ما میگه که گوش دادن به آهنگ هایی که شاد باشن یا صدای زن باشه حرام و مجازات داره. دین میگه اگه تراشیدن ریش حرام است. دین میگه... خب اگه اینطوری باشه همگی با کله به جهنم میریم. میشه یه توضیحی بدین که بفهمم که خیلی از کارای روزمره ما،دین اونا رو انکار کرده.چی کار میشه کرد؟
در پاسخ به سوال طرح شده چند نکته را باید در نظر بگیریم: 1- محرماتی که در دین مطرح شده در مقایسه با مستحبات و مباحات تعددشان بسیار کم است.شما چون فقط محرمات را برای خودتان شمرده اید به نظرتان رسیده که دین اکثر کارهای روزمره را حرام کرده است در صورتی که دین فقط آن مقدار از کارهایی را که دارای مفسده بوده حرام کرده است.(حال یا آن مفسده برای ما معلوم است یا نیست) 2- دین برای انجام بسیاری از کارهای روزمره و عادی ، ثواب در نظر گرفته است و آن ها را مستحب دانسته است.مانند نگاه از روی محبت به چهره پدر و مادر،بوسیدن فرزند،صله رحم و ... 3- آنچه را عده ای خوشی می دانند اما در دین حرام شده است ، ظاهرش لذت و خوشي است ولی باطن و سرانجام آن عذاب و رنج است. از دو نکته اینجا غفلت شده است: اول : گوهره وجودی انسان باید شناخته شود اگر نشود همین است که شما می گوئید، اگر انسان همان حیوانی باشد که روی دو پا راه می رود و با عقلش راه بهتر خوردن و عیش و نوش کردن را بداند حق با شماست، این شرط و شروط گذاشتن ها مانع آزادی است، اما اگر انسان را خلیفه و نماینده خدا و برتر از همه مخلوقات بدانیم، آنگاه نگاهمان به زندگی عوض خواهد شد، آنگاه به دنبال حفظ و ارتقاء جایگاه خلافت اللهی خود بوده و برای کوچک ترین حرکتمان برنامه ریزی کرده تا خدای نکرده شأن ما پائین نیاید. دوم: نفع و ضرر ذاتی بایدها و نبایدها برای انسان است یعنی اینطور نیست که باید فقط بخاطر ترس از جهنم آنها را مراعات کنیم، وقتی نگاه حرام است، چون قداست و امنیت خانواده ها به خطر می افتد، موسیقی و شراب حرام است چون امنیت روحی و روانی از بین میرود، ضرر اینها در دنیا به جای خود، آنگاه اگر فرد موفق به توبه نشد، یا کار خوبی نکرد که آنها را بپوشاند، و مورد تفضل خدا قرار نگرفت جهنم از آنِ اوست. نتیجه: پس ترس از جهنم یکی از دلائل اطاعت خداست.