أنا کلب الرقیه؛ آری یا خیر؟
آیا در مجالس عزاداری به کار بردن الفاظی همچون من سگ رقیه هستم، و غیره درست است؟ نحوه ابراز ارادت به اهل بیت به چه شکل باید باشد؟
به کار بردن این نوع الفاظ در مجالس اهل بیت از دو جهت ایراد و اشکال دارد: 1- خداوند به انسان کرامت داده است و می فرماید: «ولقد کرمنا بنی آدم وحملناهم فی البر والبحر»، ما انسان را گرامی داشتیم واو در در خشکی ودریا (بر مرکبها) بر نشاندیم.(1) در این آیه شریه یکی از مصادیقی که برای کرامت انسان ذکر می کند، جابجا کردن انسان توسط حیوان است و اینکه انسان خود را جزو پست ترین حیوانات معرفی کند درست نمی باشد و بر خلاف این آیات شریفه است. و توجیه این که ما در برابر اهلبیت پست تر از حیوان هستیم توجیه درستی به نظر نمی رسد، چون وظیفه ما پیروی از اهل بیت و ابراز ارادت به آن ها پاسداشت یاد و ذکر آن ها است، ولی نه این که ما برای عرض ارادت خود را سگ و دیگر حیوانات خطاب کنیم، بلکه در این خطاب حریم و شخصیت انسانی باید حفظ شود و کسی که در مسیر حق بوده و عزای اهل بیت نگه می دارد طبق احادیث شریفه دارای ارزش و قرب نزد خداوند بوده و بهشت بر او واجب می شود و نام سگ گذاشتن بر چنین انسانی نادرست و خلاف شرع است. و کسی هم که در وادی دین نیست کلا در این مجالس حاضر نمی شود تا بگوییم پست تر از سگ است. 2- حفظ حرمت و عظمت مجالس منتسب به اهل بیت(ع) لازم و ضروری است و نباید با به کار بردن الفاظ نادرست و سخیف بزرگی و عظمت این مجالس را شکست، بلکه باید از الفاظی استفاده کرد که در شأن اهل بیت بوده و موجب رونق کیفی و کمی این مجالس شود. و باید مد نظر داشت که امروزه با گسترش فناوری اطلاعات دشمنان مترصد بهانه برای تبلیغ علیه شیعه و اسلام هستند و ما نباید با این نوع مجالس کم کیفیت و خلاف موازین شرع بهانه دست آن ها دهیم. ما اگر سیره اهل بیت را مد نظر بگیریم آن چنان که در مقاتل و تاریخ نقل شده است ائمه از شعراء اهل بیت می خواستند تا در عزای سالار شهیدان روضه بخوانند و آن ها نیز اهل بیت خود را جمع کرده و گریه و عزادرای می کردند، و معیار اصلی نیز همین باید باشد که با استفاده از شعرها و مداح های خوب بر کیفیت و تاثیر معرفتی این مجالس افزود و وقار و هیبت مجالس روضه را حفظ کرد که موجب زینت اهل بیت باشد، نه مایه ننگ، که در فرمایش امام صادق علیه السلام وجود دارد و مسلّم شامل این مجالس نیز می شود: "کونوا لنا زینا ولا تکونوا علینا شینا"؛ مایه زینت برای ما باشید و نه مایه ننگ(2)، حال این نوع مجالس در برداشت عرف چه جایگاهی دارند؟
____________
(1) اسراء / 70.
(2) امالی صدوق، ص400.
