چرا مشیت خدا، بر این تعلق گرفته، که جن از دید ما مخفی باشد؟

هر موجودی، لوازم خاص خود را دارا است و هیچ چیزی را، نمیتوان از لوازمش جدا کرد; مثلاً صوت، لوازمی دارد; صدا شنیده میشود، اما دیده نمیشود. دیدن، شرایطی میخواهد، که اگر آن شرایط را در موجودی نبود، آن موجود دیده نمیشود; ما برای این مطلب، نمونههای زیادی داریم که از جمله آنها جن است که ساختار وجودی آنها چنین است که قابل دیدن نیستند و البته این به معنای خرافی بودن آنها یا وجود نداشتن آنها نیست; از این رو اصل وجود جن، حقیقت دارد و نحوه وجودی آن این گونه است که در شرایط عادی، قابل دیدن با چشم نیست و به اصطلاح از جسم لطیفاند. موجوداتی زیادی هستند که وجود دارند، اما قابل دیدن نیستند; همانطور که دانشمندان میگویند: چشم ما، رنگهای محدودی را میبیند، و گوش ما، صداهای خاصی را میشنود. رنگها و صداهایی که با چشم و گوش ما قابل درک نیستند، بیشتر از مواردی است که قابل درکند.(ر.ک: یکصد و هشتاد پرسش و پاسخ، آیت اللّه مکارم شیرازی، ص 553، نشر برگزیده.) از این رو، مشیت الهی بر هر چیزی، طبق مقتضای وجودی آن چیز تعلق میگیرد; مثلاً لوازم وجودی آب،تر بودن و از لوازم وجودی روغن، چرب بودن است و مشیت الهی هم، این گونه تعلق میگیرد که آب، خیس و روغن، چرب است. با این همه، جن، میتواند تمثل پیدا کرده به شکل چیز دیگری درآید که در آن صورت، میتوان آنها را دید.