چرا قرآن کریم‌، از برخی از صالحان و ناپاکان‌; مرد مانند، قارون‌، هامان‌، نام پیامبران و... سخن به میان آورده است‌، ولی نام زنانی‌، مانند حض

قرآن کریم‌، در مسائل ارزشی‌، زن و مرد را یکسان دانسته‌; چون انسانیت آن‌ها مورد نظر است‌; اگر می‌بینیم قرآن در جایی از مردان شایسته‌، مانند لقمان حکیم و پیامبران‌: سخن می‌گوید، در جایی دیگر از زنان با ایمان‌; مانند همسر فرعون و حضرت مریم نام می‌برد(تحریم‌،11); (آل عمران‌،43 و...)، هر چند نام برخی از آن‌ها به طور صریح نیامده است‌، ولی مگر نام کسی را به خصوص بردن فضیلت است‌؟! از نظر قرآن هیچ یک از مرد و زن بر دیگری جز به تقوا و عمل صالح بیشتر، برتری ندارد: "إِن‌َّ أَکْرَمَکُم‌ْ عِندَ اللَّه‌ِ أَتْقَغ‌کُم‌;(حجرات‌،13); "مَن‌ْ عَمِل‌َ صَـَـلِحًا مِّن ذَکَرٍ أَوْ أُنثَی‌َ وَ هُوَ مُؤْمِن‌ٌ فَلَنُحْیِیَنَّه‌ُو حَیَوَة‌ً طَیِّبَة‌ً وَ لَنَجْزِیَنَّهُم‌ْ أَجْرَهُم بِأَحْسَن‌ِ مَا کَانُواْ یَعْمَلُون‌َ ;(نحل‌،97) هر کس‌، مرد یا زن‌، کار شایسته کند و مؤمن باشد; قطعاً او را با زندگی پاکیزه ]و نیکو[یی حیات ]واقعی‌[ می‌بخشیم و یقیناً بهتر از آن چه انجام داده‌اند به آنان پاداش می‌دهیم‌." همچنین در مورد فاطمه زهرا3 اگر به نام ایشان‌، آیات قرآن کریم تصریح نکرده‌اند، ولی نزدیک به 30 آیه در شأن ایشان نازل شده است که برخی از آن‌ها عبارتند از: "احزاب‌،33; شوری‌،23; آل‌عمران‌، 61; دخان‌،3; قدر، 1; سورة دهر; سورة کوثر و..."(زن در آیینه جلال و جمال‌، آیت اللّه جوادی آملی‌، نشر فرهنگی رجأ / منزلت زن (گزیده‌ای از مقالات و سخنرانی‌های سمینار احیای شخصیت زن‌)، نشر دفتر تبلیغات اسلامی‌.)