چرا در همه قرآن‌ها، علامت "لا" که در پایان آیات‌، نشانه عدم وقف است‌، به یک شکل اعمال نشده و در پایان برخی از آیات این علامت نیامده است‌؟

یکی از مباحث مهم در علم تجوید قرآن "وقف و ابتدأ" است که ارتباط زیادی با معانی آیات قرآن کریم دارد به همین جهت علمای قرائت‌، علامت‌هایی را وضع کرده‌اند تا راهنمای محل‌های مناسب برای وقت و ابتدأ باشد; از جمله آن‌ها، علامت "لا" است که نشانه وقف ممنوع می‌باشد، اگر این علامت در بین یک آیه باشد وقف جایز نیست و چنان چه به جهت اتمام نَفَس و غیر آن‌، ناگریز به وقف شویم‌، باید بلافاصله از محل مناسبی‌، قبل از موضع وقف قرائت را از ابتدأ و شروع کنیم‌; زیرا جمله ما بعد کاملاً به ماقبل ارتباط دارد ولی اگر علامت "لا" در آخر آیات باشد، در این موارد وقف جایز است هر چند از نظر معنی به ما قبل ارتباط داشته باشد; چون بر طبق روایتی که از "ام‌سلمه‌" همسر گرامی پیامبر اکرم‌نقل شده‌، حضرتش هنگام تلاوت قرآن پایان هر آیه که می‌رسیدند، وقف می‌فرمودند و این موضوع به عنوان یک سنت نبوی مورد توجه قرار گرفته و از همین جهت در آخر آیات برخی از قرآن‌ها این علامت مشاهده نمی‌شود.(ر.ک‌: حلیة القرآن (سطح 2)، سید محسن موسوی بلده‌، ص 198، شرکت انتشارات احیأ کتاب / روان‌خوانی و تجوید قرآن کریم‌، علی حبیبی و محمد رضا شهیدی‌، ص 185، انتشارات روحانی‌.) نکته قابل توجه این که این علامت‌ها بر اساس نظر مفسرین و علمأ قرائت نگاشته شده که در برخی موارد اختلافی است‌.