چرا در قرآن مجید، حروف "گ"، "چ"، "پ"، "ژ" وجود ندارد؟
قرآن کریم، در آیات بسیاری، تصریح میکند که این قرآن عربی است; میفرماید: "إِنَّـآ أَنزَلْنَـَهُ قُرْءَ َنًا عَرَبِیًّا لَّعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ ;(یوسف،2) ما آن را قرآنی عربی نازل کردیم، شاید شما درک کنید (و بیندیشید)."(نگاه کنید به: (شعرأ،192ـ196); (رعد،37); (شوری،7); (زخرف،1ـ3); (زمر،28).) از طرفی، در زبان عربی حروف فوق، وجود ندارد; زیرا این از ویژگیهای هر زبانی است که دارای حروف خاص خود باشد; البته زبانشناسان و آواشناسان کاردان در این زمینه سخنها دارند.(رجوع کنید به: قرآن پژوهی (هفتاد بحث و تحقیق قرآنی)، بهأالدین خرم شاهی، ص 746، مرکز نشر فرهنگی مشرق.) حتی بعضی از محققان قرآنپژوه که قرآن را مشتمل بر لغات غیر عربی نیز میدانند، معتقدند که در قرآن کریم به شکل زبان عربی استعمال شده است; مثلاً واژه "جُناح" که 25 بار در قرآن کریم به کار رفته عربی شده همان "گناه" در لغت فارسی است.(رجوع شود به: علوم القرآن عند المفسرین، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، ج 1، ص 95، دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم.) در زبان عربی این حروف تبدیل به حروف دیگر میشده; مثلاً حرف "پ" را بیشتر به "ف" تبدیل میکردند مثل پالوده=فالوذج، یا حرف "چ" به حرف "ص" و گاهی "ش" بدل میشده مثل چین=صین و چادر=شادر و یا حرف "گ" و "ژ" غالباً در زبان عربی به "ج" تبدیل میشده مثل گرگان=جرجان.(آموزش زبان عربی، آذرتاش آذرنوش، ج 1، ص 1، مرکز نشر دانشگاهی.)
اضافه کردن دیدگاه جدید