چرا در اسلام‌، دوستی با جنس مخالف‌، مکروه است‌؟

یکی از نیرومندترین و سرکش‌ترین قوای انسان‌، غریزه جنسی است که سه گونه با آن برخورد شده است‌: 1. سرکوب آن‌; 2. رهایی بی قید و بند آن‌; 3. اشباع این غریزه از راه حلال و به طور قانون‌مند. روشن است که سرکوب غریزه‌، آثار مخرّب روانی و اجتماعی به بار می‌آورد، چنان که‌، لجام گسیختگی نیز، آثار ویرانگرتری بر اجتماع می‌گذارد، دانشمندان امروزه انواع و اقسامی از بیماری روانی که بر اثر طغیان این غریزه و تن در دادن به انواع آلودگی‌های جنسی و محیطهای کثیف‌، به وجود می‌آید را در کتب خود شرح داده‌اند. تاریخ‌، این حقیقت را که اشباع غریزة جنسی‌، در حدّ متعادل و مشروع‌، عین سلامت است و زمانی که از این حدّ بگذرد، به نوعی بیماری جنون جنسی می‌انجامد، به ما گوشزد می‌نماید.(تفسیر نمونه‌، آیت اللّه مکارم شیرازی و دیگران‌، ج 17، ص 289، دارالکتب الاسلامیة‌.) دین مبین اسلام با در نظر گرفتن حقیقت‌، نه راه اوّل‌، یعنی مبارزه با این غریزه نیرومند و نه راه دوم‌، یعنی بی بند و باری جنسی‌، را پیشنهاد نمی‌کند و راه حل‌ّ منطقی را ارضای حلال و قانونمند این غریزه‌، می‌داند. بر این اساس‌، هر گامی که در راه بی بند و باری اخلاقی‌، برداشته شود، از نظر اسلام محکوم است و ما نمونه‌های فراوانی از آن را می‌توانیم مشاهده کنیم‌; برای مثال قرآن‌، از نگاه و چشم شروع می‌کند و می‌فرماید که انسان حتی در نگاه هم نمی‌تواند بی کنترل باشد: "قُل لِّلْمُؤْمِنِین‌َ یَغُضُّواْ مِن‌ْ أَبْصَـَرِهِم‌;(نور،30) به مؤمنان بگو چشم‌های خود را ]از نگاه به نامحرم‌[ فرو گیرند." همچنین در سخن گفتن نیز، مراعات حریم عفاف را متذکّر می‌شود: "فَلاَ تَخْضَعْن‌َ بِالْقَوْل‌;(احزاب‌،32) به گونه‌ای هوس‌انگیز سخن نگویید." و دوستی و اختلاط با جنس مخالف را زمینه‌ساز گناه و فساد است و گوهر و استعدادهای انسان را به تباهی کشیده و جامعه را دچار سقوط و زوال می‌کند، از سوی اسلام حرام و ممنوع شده است‌، تا جامعه به سیر الهی و اصلی خود، باقی بماند. قرآن می‌فرماید: "وَ الَّذِین‌َ هُم‌ْ لِفُرُوجِهِم‌ْ حَـَفِظُون # إِلآ عَلَی‌ََّ أَزْوَ َجِهِم‌ْ أَوْ مَا مَلَکَت‌ْ أَیْمَـَنُهُم‌ْ فَإِنَّهُم‌ْ غَیْرُ مَلُومِین # فَمَن‌ِ ابْتَغَی‌َ وَرَآءَ ذَ َلِکَ فَأُوْلَغ‌کَ هُم‌ُ الْعَادُون‌َ ;(مؤمنون‌،5ـ7) و آن‌ها که دامان خود را از آلودگی و بی عفتی حفظ می‌کنند، و تنها آمیزش جنسی با همسران و کنیزانشان دارند; در بهره‌گیری از آن‌ها ملامت نمی‌شوند و هر کس غیر از این طلب کند، متجاوزگر است‌." این آیه ممکن است اشاره به طرز فکر غلطی باشد که برای مسیحیت‌، انحرافی پیدا شده که هر گونه آمیزش جنسی را، خلاف شأن انسان می‌پندارد. امکان ندارد خدا غریزه‌ای در انسان بیافریند و بعد به کلی آن را تحریم نماید.(تفسیر نمونه‌، آیت اللّه مکارم شیرازی و دیگران‌، ج 14، ص 198، دارالکتب الاسلامیة‌.) بر این اساس‌، اسلام‌، دوستی با جنس مخالف را تحریم و ممنوع کرده است‌.