چرا خداوند متعال در قرآن هنگامی که افرادی را به صورت جمع ذکر می‌کند، از ضمیر مذکر استفاده می‌کند؟ خداوند می‌توانست قرآن را به زبانی وحی کند

این امر مربوط به قواعد زبان عربی است و چون قرآن به زبان عربی نازل شده از قواعد این زبان هم استفاده شده است‌; نزول قرآن به زبان عربی با توجه به عرب زبان بودن خود پیامبر9 و مخاطبان اوّل قرآن‌، امری طبیعی به نظر می‌رسد، و چه بسا، اگر خداوند قرآن را به زبان دیگری نازل می‌کرد، سؤال می‌شد: با اینکه مخاطبان نخستین آن‌، عرب زبان هستند، چرا به زبان عربی نازل نشد؟! چنانکه قرآن کریم می‌فرماید: اگر این قرآن را به زبان عجمی (غیر عربی‌) می‌فرستادیم‌، می‌گفتند: چرا آیاتش روشن و آشکار نیست‌؟ آیا کتاب عجمی بر پیامبری که خودش عرب است نازل می‌شود؟! (فصّلت‌، 44) بنابراین‌، روال طبیعی اقتضا می‌کرد که قرآن به زبان عربی نازل شود.(معارف قرآن‌، محمدتقی مصباح یزدی‌، قرآن‌شناسی‌، ج 1، ص 98، مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام‌خمینی‌;.) با استفاده از برخی آیات‌، می‌توان جهات دیگری را بر ضرورت عربی بودن قرآن پیدا کرد; از جمله‌: 1. زبان قرآن‌، عامل مؤثری در پذیرش قرآن از طرف اعراب نخستین بود. "و لو نزّلنَه علی‌َ بعض الأعجمین # فقرأه علیهم ما کانوا به مؤمنین‌; (شعرأ، 198 و 199) اگر قرآن را به برخی از غیر عربها نازل می‌کردیم‌، عربها به آن ایمان نمی‌آوردند." و بدیهی است وقتی دین اسلام می‌توانست موفق شود و در تمام جهان گسترش یابد که نخست در منطقة بعثت پیامبر9 که عرب زبان بودند ـ مورد پذیرش واقع شود و به آن ایمان بیاورند; سپس به وسیلة این مؤمنان‌، در تمام جهان منتشر شود. 2. سخن گفتن برای قومی با زبان خودشان تأثیر بیشتری دارد. "هیچ رسولی را نفرستادیم مگر به زبان قوم خودش تا اینکه خوب و روشن پیام را به آنها برساند." (ابراهیم‌، 4) 3. قرآن‌، معجزه جاودانه رسول‌اللّه‌پیوسته تحدّی و همانندطلبی کرده است‌; اما عربها با آن همه پیشرفتی که در فصاحت و بلاغت داشتند، نتوانستند سوره‌ای مانند یکی از سوره‌های قرآن بیاورند; پس قرآن از این لحاظ معجزه است که در میان عربهای فصیح و بلیغ ـ که بحثهای ادبی و شعر و شاعری‌، در میان آنان رونق فراوان داشت ـ نازل شده و آنان نتوانستند مانند آن را بیاورند، و این‌، جز با عربی بودن قرآن حاصل نمی‌شد; پس یکی از علتهای انتخاب این نوع اعجاز برای رسول خدا، رونق بازار فصاحت و بلاغت در محیط بعثت بود و معنا نداشت که با زبان دیگری نازل شود.(جهت اطلاع بیشتر ر.ک‌: علوم قرآن‌، سید محمدباقر حکیم‌، ص 31 - 36، نشر الهادی / علوم القرآن عندالمفسّرین‌، مرکز فرهنگ و معارف قرآن‌، ج اول‌، مبحث عربیة القرآن و آثارها، ص 87 - 100، نشر مکتب الاعلام الاسلامی‌.)