چرا خداوند متعال‌، به پیامبران و امامان‌:، علم خدادادی داده است‌، ولی ما انسان‌های امروزی از آن بی‌بهره هستیم‌؟

علم ذاتی‌، مخصوص خداوند است‌، علم انبیا و پیشوایان معصوم‌: "لدنّی‌" (از طرف خداوند) می‌باشد و اکتسابی (تحصیل و تلاش برای علم‌) نبوده است‌. در ذیل به برخی از منابع علمی آنان اشاره می‌شود. منابع علم پیامبران‌: 1. نزول فرشته وحی (شعرأ، 192 ـ 195); 2. ارتباط روحی و معنوی با عالم غیب (انعام‌، 75); 3. سیر و مشاهده آفاقی (اسرأ، 1); 4. استفاده از عقل فوق‌العاده‌ای که داشتند; 5. وراثت علم از یکدیگر (نحل‌، 16).(1) منابع علم امامان‌: 1. آگاهی کامل از کتاب‌الله و قرآن مجید به گونه‌ای که تفسیر و تأویل و ظاهر و باطن‌، محکم و متشابه آن را به خوبی می‌دانند. احادیث فراوانی دلالت دارد بر این که مراد از "عِندَه‌ُ عِلْم‌ُ الْکِتَـَب‌ِ"(رعد، 43) حضرت علی‌است‌; 2. وراثت از پیامبر; 3. ارتباط با فرشتگان و تحدیث آنان با امامان و...(2) بی‌شک پیامبران باید از تمام اصول و فروع شریعت و دین و آن چه مربوط به معارف الهیه و احکام و اخلاق و اسباب سعادت و شقاوت انسان‌ها و وسایل نجات و هدایت آن‌ها است آگاه باشند، زیرا برای ابلاغ این امور و رسیدن به اهداف والای نبوت این علوم لازم است و مثلاً، اگر آن‌ها، از این علوم بهره‌مند هستند جهتش آن است که بدون احاطة کامل به این امور قادر به انجام آن نخواهند بود، هم چنین آن‌ها باید آگاهی کافی از مسائل اجرائی و امور مربوط به مدیریت جامعه داشته باشند، زیرا هرگونه خطا و اشتباه آن‌ها در امر حکومت تأثیر منفی در مسألة دعوت آن‌ها به سوی خدا می‌گذارد، اگر ایشان واجد این علوم هستند و دیگران از آن بی‌بهره‌اند، علت آن است که به دلیل آگاهی خداوند از روح بلند و تهذیب نفس کامل و پاکی قلب معصومین‌، آن‌ها را دارای قابلیت‌هایی کرد که مشمول رحمت الهی شدند و دریچه‌های علوم به قلبشان گشوده شد. قرآن کریم در این باره می‌فرماید:"ولَمّا بَلَغ‌َ اَشُدَّه‌ُ واستَوی‌َ ءاتَینـَه‌ُ حُکمـًا وعِلمـًا وکَذَلِکَ نَجزِی المُحسِنین‌; (قصص‌،14) هنگامی که نیرومند و کامل شد، حکمت و دانش به او دادیم‌، و این گونه نیکوکاران را جزا می‌دهیم‌." تعبیر "کذلک نجزی المحسنین‌"، به خوبی نشانگر آن است که حضرت موسی‌به خاطر تقوای الهیش و به خاطر اعمال نیک و پاکش‌، این شایستگی را پیدا کرد که خداوند، پاداش علم و حکمت به او بدهد.(3)(1) پیام قرآن‌، ج 7، ص 225، مدرسه الامام امیرالمؤمنین‌.(2) همان‌، ج 9، ص 121. (3) ر.ک‌: پیام قرآن‌، آیت‌الله مکارم شیرازی و دیگران‌، ج 7، ص 201 ـ 209، دارالکتب الاسلامیه / تفسیرالمیزان‌، همان‌، ج 16، ص 39.