چرا خداوند زمان قیامت را مشخص نکرده‌؟ در مورد آن توضیح دهید و همین‌طور از زمان ظهور امام زمان‌غ سخنی به میان نیاورده‌؟

خداوند متعال می‌فرماید: "یَسْ ?‹َلُونَکَ عَن‌ِ السَّاعَة‌ِ أَیَّان‌َ مُرْسَـیـَهَا قُل‌ْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ رَبِّی لاَ یُجَلِّیهَا لِوَقْتِهَآ إِلآ هُوَ ثَقُلَت‌ْ فِی السَّمَـَوَ َت‌ِ وَالأَْ رْض‌ِ لاَ تَأْتِیکُم‌ْ إِلآ بَغْتَة‌ً یَسْ ?‹َلُونَکَ کَأَنَّکَ حَفِی‌ُّ عَنْهَا قُل‌ْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ اللَّه‌ِ وَلَـَکِن‌َّ أَکْثَرَ النَّاس‌ِ لاَ یَعْلَمُون‌َ;(اعراف‌،187) از تو دربارة قیامت می‌پرسند ]که‌[ وقوع آن‌چه وقت است‌؟ بگو: "علم آن‌، تنها نزد پروردگار من است‌. جز او ]هیچ کس‌[ آن را به موقع خود آشکار نمی‌گرداند. ]این حادثه‌[ بر آسمان‌ها و زمین گران است‌، جز ناگهان به شما نمی‌رسد" ]باز[ از تو می‌پرسند گویا تو از ]زمان وقوع‌[ آن آگاهی بگو: "علم آن‌، تنها نزد خداست‌; ولی بیشتر مردم نمی‌دانند". همان‌گونه که از آیه مذکور برمی‌آید، زمان و موقع دقیق برپایی روز قیامت را کسی جز خداوند متعال نمی‌داند و عدم آگاهی از وقوع رستاخیز به ضمیمة ناگهانی بودن و با توجه به عظمت ابعاد آن سبب می‌شود، که هیچ گاه مردم‌، قیامت را دور ندانند و همواره در انتظار آن باشند، به این ترتیب خود را برای نجات در آن آماده سازند، و این عدم آگاهی اثر مثبت و روشنی در تربیت نفوس و توجه آن‌ها به مسؤولیت‌ها و پرهیز از گناه خواهد داشت‌. ولی در قرآن کریم و برخی روایات اسلامی به برخی از علائم روز قیامت‌، اشاره شده است‌.(برای آگاهی بیشتر ر.ک‌: تفسیر نمونه‌، آیة‌الله مکارم شیرازی و دیگران‌، ج 7، ص 42 ـ 43; ج 25، ص 287 ـ 294; ج 26، ص 170 ـ 200، دارالکتب الاسلامیة‌.) اما مسئلة ظهور امام زمان‌غ‌: در قرآن کریم‌، آیات زیادی به اصل مسئلة ظهور امام زمان‌غ اشاره دارد; مانند آیات سوره‌های توبه‌، 33; قصص‌،5; ملک‌، 30; صف‌، 7ـ9; شوری‌، 41ـ43; هود، 86 و... امّا این که چرا خداوند به زمان ظهور و یا مسائلی از این قبیل ـ مانند تعداد یاوران حضرت‌، نام‌های ایشان و حتّی نام خود حضرت‌غ اشاره نکرده است چند نکته یادآوری می‌شود: 1. خداوند متعال‌، با توجه به مصالحی که از آن‌ها اطلاع داشته است‌، از ذکر برخی مطالب در قرآن ـ به طور تفصیلی ـ امتناع کرده و این در حالی است که علّت آن را نیز جز خودش هیچ کس دیگر نمی‌داند. 2. اگر مسلمانان از زمان ظهور مهدی موعودغ اطلاع داشتند، مسئلة انتظار نسبت به خیلی از آنان بی معنا می‌شد; و از فواید تربیتی انتظار، بی بهره می‌شدند، زیرا اگر مسلمانان می‌دانستند که امام زمان‌غ مثلاً صد هزار سال دیگر ظهور می‌کند، دست کم تا نود هزار سال‌، مسئلة انتظار معنا و مفهوم خود را از دست می‌داد و در این مدت هیچ کس منتظر ظهور ایشان نبود، زیرا می‌دانستند در عهد آنان ظهوری نخواهد بود، و نه تنها انتظار نمی‌کشیدند، بلکه در مقابل ظلم و ستم‌های جبّاران‌، هیچ روزنة امیدی برای آنان باقی نمی‌ماند. 3. اگر ستم‌گران‌، از راه قرآن و یا حتی روایات نسبت به زمان ظهور آماده می‌شدند; بر ستم خویش می‌افزودند و تنها احتمال خطری را هم که برای آنان وجود داشت از بین می‌رفت‌. 4. شاید اگر تاریخ ظهور به طور دقیق معین می‌شد، شیّادان و شیطان صفتان‌، برای آن روز، برنامه‌ریزی کرده با ادّعای مهدویّت مردم را دچار تردید و شک می‌کردند. 5. اگر خداوند زمان مشخصی برای ظهور اعلام می‌کرد، برای گمراه شدن مردم کافی بود تا در "روز شمار تاریخ‌" اختلافی پیدا شود، پیدا شدن اختلاف در شمار روز و ماه و سال به خصوص اگر زمان ظهور صد هزار سال به طول بینجامد ـ باعث می‌شود که هر کس تاریخی را معتبر بداند ،و در هر یک از آن تاریخ‌ها شخصی به نام مهدی ادّعای مهدویّت کند. 6. اعلام روز و زمان ظهور مهدی‌غ به منزلة اعلام ساعت حمله به دشمن است‌. اگر ستم‌گران و دشمنان اسلام‌، حتّی زمان احتمالی آن را هم بدانند، بسیج می‌شوند; تا برسد که از زمان قطعی ظهور ـ یعنی زمان فرا رسیدن نابودی و اضمحلال آنان ـ اطلاع یابند. 7. البته برای آن که مسئله در ابهام محض هم نباشد، خداوند متعال علایمی را برای ظهور مشخص کرده است که از طریق ائمه معصومین‌: به ما رسیده و شکّی نیست‌، همان طور که آیات قرآن معتبر است‌، روایات امامان معصوم‌: نیز معتبر می‌باشد و از این جهت فرقی بین این دو نیست‌: "قال رسول اللّه‌: انی تارک فیکم الثقلین کتاب اللّه عترتی اهل‌بیتی ما ان تمسکتم بهما لن تضلوا ابدا و انّهما لا یفترقا حتی یردا علی الحوض‌; من در میان شما دو امانت گرانبها می‌گذارم‌، یکی کتاب خدا، و دیگری عترت من است‌; شما مادامی که به این دو تمسّک می‌جویید گمراه نمی‌شوید و این دو یادگار من‌، هیچ گاه از هم جدا نمی‌شوند تا در کنار حوض بر من وارد شوند."(الهیات و معارف اسلامی‌، جعفر سبحانی‌، ص 403، نشر مؤسسة امام صادق‌.)