چرا خداوند، پیامبرانی را که هنوز به دنیا نیامده‌اند، به پیامبری برگزیده است‌؟

پرسش‌گر محترم‌! اگر منظور شما از برگزیده شدن‌، معرفی آنان توسط پیامبران پیشین قبل از خلقتشان است‌، این مسئله‌، به علم نامحدود خداوند متعال‌، مربوط است‌، زیرا خداوند متعال‌، به تمام حوادث آینده و گذشته و حال‌، به طور یکسان آگاهی دارد و هیچ موضوعی از علم او پنهان نیست‌. گذشته‌، آینده و حال‌، مفاهیمی است که ساختة فکر و وجود محدود بشر است‌، زیرا وجود ما از نظر زمان و مکان محدود می‌باشد; یعنی‌، ما در نقطة معیّنی از زمان و مکان قرار گرفته‌ایم‌. محدود بودن وجود ما از نظر مکان‌، مفهوم‌های‌: "دور و نزدیک‌" را برای ما به وجود آورده است‌، آیا اگر وجود ما تمام جهان را پر کرده بود، دور و نزدیک برای ما مفهومی داشت‌؟ برای وجود "بی‌نهایتی‌" که در هر زمان و مکانی هست‌; این مفاهیم ابداً معنا ندارد. او گذشته و آینده را مانند حال می‌داند و همه در پیشگاه او به طور یکسان حاضرند. قرآن کریم‌، دربارة علم نامحدود خداوند می‌فرماید: "وَاعْلَمُوَّاْ أَن‌َّ اللَّه‌َ بِکُل‌ِّ شَی‌ْءٍ عَلِیم‌;(بقره‌،231)، بدانید، خداوند از هر چیزی آگاه است‌. خداوند، تمام کم و کیف‌، استعدادها، سلیقه‌ها، نبوغ‌ها، توانایی‌ها و ضعف‌ها و تمام خصوصیات جنین و موجوداتی که هنوز به دنیا نیامده‌اند را می‌داند.(ر.ک‌: پیام قرآن‌، آیت الله مکارم شیرازی و دیگران‌، ج 4، ص 72ـ97، دارالکتب الاسلامیة / یکصد و هشتاد پرسش و پاسخ‌، همان‌، ص 104ـ106.) خداوند متعال‌، هیچ پیامبری را قبل از به دنیا آمدن و قبل از گذراندن دوره‌های سخت امتحان و ریاضت‌، به پیامبری مبعوث نفرموده است‌. رسیدن به مقام نبوت و امدادهای الهی‌، بی‌حساب نیست‌، بلکه لیاقت‌هایی در آنان وجود داشته است‌، همان گونه که قرآن کریم‌، دربارة ابراهیم خلیل(ع) می‌فرماید: "او تا از عهدة امتحانات مهم الهی برنیامد، به مقام پیشوایی نرسید."، "وَ إِذِ ابْتَلَی‌ََّ إِبْرَ َهِیم‌َ رَبُّه بِکَلِمَـَت‌ٍ فَأَتَمَّهُن‌َّ قَال‌َ إِنِّی جَاعِلُکَ لِلنَّاس‌ِ إِمَامًا;(بقره‌،124). دربارة حضرت یوسف‌غ نیز می‌فرماید: "کَذَ َلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِین‌"(یوسف‌،22); "اعمال صالح و شایستة این پیامبر، او را آماده برای آن موهبت بزرگ الهی کرد." دربارة حضرت موسی‌غ‌، نیز تعبیراتی دیده می‌شود که این واقعیت را روشن می‌سازد: "وَ فَتَنَّـَکَ فُتُونًا فَلَبِثْت‌َ سِنِین‌َ فِی‌َّ أَهْل‌ِ مَدْیَن‌َ ثُم‌َّ جِئْت‌َ عَلَی‌َ قَدَرٍ یَـَمُوسَی‌َ;(طه‌،40)، ما تو را بارها امتحان کردیم و سال‌ها در میان مردم مدین توقف کردی ]و بعد از آمادگی لازم و بیرون آمدن از کوره امتحانات‌، با سرافرازی و پیروزی‌[ دارای قدر و مقامی شدی‌."(ر.ک‌: پیام قرآن‌، همان‌، ج 7، ص 195.)