چرا حضرت داوود با این که از پیامبران اولوالعزم نبود، دارای کتاب زبور بوده است‌؟

عزم به معنای ارادة راسخ و محکم است‌. همة پیامبران دارای اراده‌ای راسخ و محکم بوده‌اند; در اصطلاح‌، پیامبران اولوالعزم پیامبرانی هستند که صاحب شریعت‌، کتاب آسمانی و احکامی اجتماعی بوده‌اند و در زمان خود رسالتی جهانی داشته و دعوت آنان به گروه خاصی محدود نمی‌شده است‌. پیامبرانی که همة این ویژگی‌ها را دارا بودند پنج نفر بودند: حضرت نوح‌، حضرت ابراهیم‌، حضرت موسی‌، حضرت عیسی و حضرت محمد:. از آیة 7 احزاب و 13 شوری تعداد پیامبران اولی العزم استفاده می‌شود. داشتن کتاب آسمانی ویژه پیامبران اولوالعزم نیست‌. پیامبران غیراولوالعزم نیز کتاب آسمانی داشته‌اند، مانند: حضرت آدم‌، شیث و ادریس و داوود. بنابراین هر پیامبر اولوالعزمی دارای کتاب است‌، ولی این گونه نیست که هر پیامبری که کتاب داشت از پیامبران اولوالعزم شمرده شود. تفاوت کتاب‌های پیامبران اولوالعزم با کتاب‌های دیگر پیامبران‌، از این جهت است که کتاب پیامبران اولوالعزم مشتمل بر احکام تشریعی تازه و آیین جدید بوده است و کتاب‌های دیگر پیامبران مشتمل بر نصایح‌، اندرزها، دعا و مناجات بوده است‌. زبود حضرت داوود هم این گونه بوده است‌.( ر.ک‌: المیزان‌، علامه طباطبایی‌;، المیزان‌، دفتر انتشارات اسلامی‌، ج 2، ص 141ـ142 / راه و راهنماشناسی‌، آیت اللّه مصباح یزدی‌، ج 5، ص 31ـ32، مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی / پیام قرآن‌، آیت اللّه مکارم شیرازی و دیگران‌، ج 7، ص 361ـ364، دارالکتب الاسلامیة‌. )