چرا اصحاب کهف در مدتی که در غار بودند، نمردند و یا از خواب بیدار نشدند و چگونه بدون آب و غذا زنده ماندند؟ چرا وقتی کافران می‌خواستند وارد غار

اصحاب کهف‌، جوانان متدیّنی بودند که ضدّ طاغوت زمان خود قیام کردند; قیامی که جان آن‌ها را به خطر افکند و تا سرحدّ مرگ پیش رفتند، امّا خداوند متعال آن‌ها را از شرّ دشمنانشان حفظ کرد، اما خداوند متعال‌، به گونه‌ای آنان را حفظ کرد که مردم نسبت به چند چیز آگاه شوند; یکی این که باید به یاری دین خدا برخیزند; هرچند تعداد آن‌ها کم باشد، زیرا خداوند یاوران خود را با امدادهای غیبی کمک می‌فرماید و از شرّ دشمنانشان حفظ می‌نماید; دیگر آن که خداوند با این گونه حفظ کردن اصحاب کهف ـ که سی‌صد و نه سال در خواب‌، زنده نگه داشته شدند ـ معاد و روز قیامت را به مردم تذکّر داد که همان گونه که خداوند قدرت دارد صدها سال انسان را بدون آب و غذا زنده نگه دارد، بر میراندن و دوباره زنده کردن آن‌ها نیز توانا است‌; خداوند در این باره می‌فرماید: "وَ کَذَ َلِکَ أَعْثَرْنَا عَلَیْهِم‌ْ لِیَعْلَمُوَّاْ أَن‌َّ وَعْدَ اللَّه‌ِ حَق‌ُّ وَ أَن‌َّ السَّاعَة‌َ لاَ رَیْب‌َ فِیهَآ; (کهف‌،21) و این چنین مردم را متوجه جان آن‌ها کردیم تا بدانند که وعدة خداوند ]دربارة رستاخیز[ حق است و در پایان جهان و قیام قیامت شکی نیست‌." البته خداوند، آیات و نشانه‌های عظیم‌تری بر قیامت و غیر آن دارد که قصه اصحاب کهف در برابر آن‌ها، آیه ونشانة کوچکی به حساب می‌آید; به همین جهت‌، خداوند می‌فرماید: "أَم‌ْ حَسِبْت‌َ أَن‌َّ أَصْحَـَب‌َ الْکَهْف‌ِ وَ الرَّقِیم‌ِ کَانُواْ مِن‌ْ ءَایَـَتِنَا عَجَبًا ; (کهف‌،9) آیا گمان کردی اصحاب کهف و رقیم از آیات عجیب ما بودند؟!" امّا این که خداوند آن‌ها را چگونه بدون آب و غذا زنده نگه داشت‌، پاسخ آن است که‌: 1. خداوند بر چنین کاری ـ زنده نگه داشتن بدون آب و غذا ـ توانا است و این جا هم برای نشان دادن قدرت خود ممکن است چنین کاری را انجام داده باشد. 2. آن چه مسلّم است این است که خداوند از راه عادی به آن‌ها آب و غذا نمی‌رسانده است‌، ولی احتمال دارد از راه هایی که ما از آن آگاهی نداریم‌، رسانده باشد. اما جلوگیری خداوند متعال از ورود افراد به غار نیز به جهت آن بوده است که می‌بایستی این مدّت بگذرد تا معجزة الهی تحقق پیدا کند، زیرا چه بسا اگر مردم با ورود به غار بر بدن‌های آنان دست می‌یافتند، از آن جا که گمان کردند آن‌ها مرده‌اند، آنان را دفن می‌کردند و یا ممکن بود به کار دیگری دست بزنند که با برنامة الهی منافات داشت‌، به همین جهت‌، خداوند متعال صحنه را به گونه‌ای قرار داده بود که هر کس به آن‌ها نگاه می‌کرد، از وحشت فرار می‌کرد: "لَوِ اطَّـلَعْت‌َ عَلَیْهِم‌ْ لَوَلَّیْت‌َ مِنْهُم‌ْ فِرَارًا وَ لَمُلِئْت‌َ مِنْهُم‌ْ رُعْبًا ; (کهف‌، 18) اگر به آن‌ها نگاه می‌کردی‌، فرار می‌نمودی‌، و سر تا پای تو از ترس و وحشت پر می‌شد."(ر.ک‌: تفسیر نمونه‌، آیت‌الله مکارم شیرازی و دیگران‌، ج 12، ص 336 ـ 412، نشر دار الکتب الاسلامیه‌.)