پرسش: با توجه به حرام بودن شراب در دنیا و نیز حلال بودن آن در بهشت‌، و با توجه به اینکه در قرآن‌کریم برای هر دو از یک لفظ استفاده شده است‌، لط

"شراب‌" در لغت فارسی ترجمة "خمر" در لغت عربی است‌; اما در قرآن "شراب‌" اعم از "خمر" است‌; لذا ممکن است "شراب‌" دنیایی با آخرتی تفاوت "ماهوی‌" داشته باشد اما به فرض نداشتن تفاوت ماهوی به برخی از تفاوت‌ها اشاره می‌کنیم‌: 1. شراب بهشتی درخشان و سفید است و از آغاز، لذت‌بخش است و با نشئه‌های معنوی و روحانی غیرقابل وصف همراه می‌باشد:" بیضأ لذة‌ٍ للشاربین‌; (صافات‌، 47) شرابی درخشان ،سفید و لذت‌بخش برای نوشندگان است‌." ولی شراب دنیایی تلخ و نامطبوع است که حتی نوشندگان آن در آغاز، آن را با کراهت می‌نوشند. 2. شراب بهشتی نه عقل را فاسد می‌کند و نه باعث سستی تن می‌شود: "لاَ فِیهَا غَوْل‌ٌ وَلاَ هُم‌ْ عَنْهَا یُنزَفُون‌َ; (صافات‌،47) نه در آن فساد عقل است و نه اسباب سستی تن‌" ; بلکه شعله‌های عقل و هوش را افزون‌تر و جذبه‌های عشق را شدیدتر و جسم و جان را برای تمتع از لذت معنوی و مادی آگاه‌تر و آماده‌تر می‌سازد. اما شراب‌های دنیایی هم عقل را زایل می‌کند و انسان را تا مرحلة حیوانیت پایین می‌آورد و هم بدن‌ها را در حال مستی آن چنان سست می‌سازد که نوشنده آن به حرکت و حفظ تعادل خویش قادر نیست‌. 3. شراب‌های بهشتی نه باعث دردسر و انواع امراض می‌شود و نه مستی‌آور است‌: "لاَ یُصَدَّعُون‌َ عَنْهَا وَلاَ یُنزِفُون‌َ; (واقعه‌،19) نه سردرد می‌گیرند و نه مست می‌شوند." 4. بوی شراب‌های بهشتی تغییر نمی‌کند و طعم آن دگرگون نمی‌شود; (محمد،15) ولی شراب‌های دنیا بر اثر طول زمان‌، بدبو یا بدرنگ می‌شوند و طعم آن به ترشی که مقدمه فساد و خرابی است مبدل می‌شود. 5. شراب‌های بهشتی کاملاً آرام‌بخش است‌; (دهر، 5،6،17،18،21) ولی شراب‌های دنیایی علاوه بر آثار منفی روحی و روانی (مانند:نگرانی‌، اضطراب و...) آثار منفی جسمانی بسیاری دارد. و... . در پایان شایان ذکر است که حرام و حلال خداوند متعال امری تعبدی است و خدای حکیم تمامی احکام را بر مبنای مصلحت و منافعی که برای انسان دارد وضع می‌کند; بنابراین ممکن است حرمت شراب در دنیا علل بسیاری داشته باشد که هیچ کدام از آن علل در شراب بهشتی وجود نداشته باشد; به‌ویژه آن که از آیات فوق استفاده می‌شود شراب دنیایی با شراب بهشتی تفاوت ماهوی دارد.( ر.ک‌:پیام قرآن‌، آیت‌الله مکارم شیرازی و جمعی از فضلا، ج 6، ص 243 و 251، دارالکتب الاسلامیة‌. ) هم چنین‌، در مورد زنان بهشتی‌، قرآن کریم از آن‌ها به نام همسران بهشتی یاد نموده است‌، مثلاً در آیة 25 سورة بقره دربارة آن‌ها می‌فرماید: "وَ لَهُم‌ْ فِیهَآ أَزْوَ َج‌ٌ مُّطَهَّرَة‌; برای بهشتیان‌، در آن جا همسرانی پاک و پاکیزه است‌." در آیة دیگری می‌فرماید: "وَ زَوَّجْنَـَهُم بِحُورٍ عِین‌ٍ ;(دخان‌،54) ما آن‌ها را با حورالعین تزویج می‌کنیم‌." بنابراین‌، آن‌چه به عنوان نعمت بهشتی است‌، وعده به همسران است که ازدواج با جنس مخالف در این دنیا نیز مورد نکوهش قرار نگرفته است‌.( ر.ک‌: پیام قرآن‌، همان‌، ج 6، ص 259. )