ویژگی اهل دنیا را از نظر قرآن بیان فرمایید؟

از نظر قرآن کریم‌، برخی از ویژگی‌های اهل دنیا عبارتند از: 1. طغیانگری‌: اهل دنیا، لذات زودگذر دنیا و زرق و برق آن را بالاترین ارزش می‌دانند و آن را بر همه چیز مقدم می‌کنند، افرادی که دنیازده هستند، با خودبزرگ بینی‌، تمایلات خویش را بدون هیچ دلیل منطقی می‌پذیرند و برای آن ارج قایل هستند، قرآن کریم‌، دربارة آن‌ها می‌فرماید: "فَأَمَّا مَن طَغَی‌َ # وَ ءَاثَرَ الْحَیَوَة‌َ الدُّنْیَا ;(نازعات‌،37ـ38) اماآن کسی که طغیان کرده‌، و زندگی دنیا را مقدم داشته‌..." 2. بیگانگی از خدا و همنشینی با شیاطین‌: غفلت از ذکر خدا و غرق شدن در لذات دنیا و دلباختگی به زرق و برق آن‌، موجب می‌شود که شیطان‌ها بر انسان مسلط گردند و با نزدیک شدن به او، رشته‌ای در گردنش بیفکنند: "وَ مَن یَعْش‌ُ عَن ذِکْرِ الرَّحْمَـَن‌ِ نُقَیِّض‌ْ لَه‌ُو شَیْطَـَنًا فَهُوَ لَه‌ُو قَرِین‌ٌ ;(زخرف‌،36) هر کس از یاد خدا، روی گردان شود، شیطانی را به سراغ او می‌فرستیم و همواره قرین او باشد." آیة فوق‌، اشاره دارد به این که دلبستگی به دنیا موجب بیگانگی از خدا است‌. 3. ظلم و ستم‌، بهره‌گیری گناه آلود و بی قید و شرط از لذات دنیا: مسلماً، غرق شدن در لذات مادی و فراموش کردن یاد خدا و قیامت موجب گناهان مختلف و غصب حقوق دیگران می‌گردد، قرآن کریم در این‌باره می‌فرماید: "وَ یَوْم‌َ یُعْرَض‌ُ الَّذِین‌َ کَفَرُواْ عَلَی النَّارِ أَذْهَبْتُم‌ْ طَیِّبَـَتِکُم‌ْ فِی حَیَاتِکُم‌ُ الدُّنْیَا...;(احقاف‌،20) آن روز که کافران را بر آتش عرضه می‌کنند، به آن‌ها گفته می‌شود: از طیبات و لذائذ در زندگی دنیای خود استفاده کردید و از آن بهره گرفتید، اما امروز عذاب ذلت‌بار به خاطر استکباری که در زمین به ناحق کردید و به خاطر گناهانی که انجام می‌دادید جزای شما خواهد بود." پیامبر اکرم‌در شب معراج‌، از خداوند متعال در قسمتی از حدیث شریف‌شان‌، سؤال فرمودند: پروردگارا! اهل دنیا و آخرت کیانند"؟ خداوند فرمود: اهل دنیا کسانی هستندکه زیاد می‌خورند، زیاد می‌خندند و می‌خوابند و خشم می‌گیرند، کمتر خشنود می‌شوند، نه در برابر بدی‌ها از کسی عذر می‌خواهند و نه اگر کسی از آن‌ها عذر طلبد می‌پذیرند، و در اطاعت خدا تنبل و در معاصی‌، شجاعند، آرزوهای دور و دراز دارند و در حالی که اجلشان نزدیک شده‌، هرگز به حساب اعمال خود نمی‌رسند و نفع‌شان برای مردم کم است‌، افرادی پرحرف‌، فاقد احساس مسئولیت و علاقه‌مند به خورد و خوراکند، اهل دنیا نه در نعمت شکر خدا را به جا می‌آورند و نه در مصائب‌، صبورند، خدمات فراوان‌، در نظر آن‌ها کم است‌، خود را به انجام کاری که انجام نداده‌اند، ستایش می‌کنند و چیزی را مطالبه می‌کنند که حق آن‌ها نیست‌، پیوسته از آرزوهای خود سخن می‌گویند و عیوب مردم را خاطر نشان می‌سازند و نیکی‌های آن‌ها را پنهان می‌کنند!..."( بحارالانوار، علامه مجلسی‌;، ج 77، ص 21ـ30، مؤسسة الوفأ / ر.ک‌: تفسیر نمونه‌، آیت اللّه مکارم شیرازی و دیگران‌، ج 21، ص 64، 343، ج‌: ص 106، 406، دارالکتب الاسلامیة‌. )