وظیفة ما، در مقابل کسانی که مرتکب گناه می‌شوند، چیست؟ چگونه می‌توان، از نظر قانونی و رسمی، قدرت پیدا کنیم تا بتوانیم در مقابل آن‌ها ای
انسان در این سؤال دو وظیفه جدای از هم دارد یکی متوجه شخص خود اوست و دیگری وظیفه‌اش در مقابل دیگران و جامعه وظیفه خود او ترک گناه است و نباید گناه را انجام دهد وظیفه‌اش در قبال دیگران نهی از منکر است. آنچه که مشهور است که کسی که امر به معروف و نهی از منکر می‌کند خود باید پاک از آن گناه باشد این شرط کمال و تأثیرگذاری است نه شرط واجب شدن نهی از منکر. قرآن مجید در سوره بقره/ 44 می‌فرماید: "أَتَأْمُرُون‌َ النَّاس‌َ بِالْبِرِّ وَ تَنسَوْن‌َ أَنفُسَکُم; آیا مردم را به کار خیر سفارش می‌کنید امّا خود فراموش می‌کنید." کمال در این است که خود پاک باشد و از گناهان نهی نماید و به تعبیر دیگر خود با عمل خویش الگوی دیگران باشد و به تعبیر روایات مردم را با عمل خود تبلیغ و نهی از منکر نماید و دعوت عملی او قوی‌تر از دعوت قولی او باشد.( تفسیر نمونه، آیت‌الله مکارم، ج 1، ص 215. ) امّا اگر شخص وظیفه فردی خویش را انجام نداد باعث نمی‌شود وظیفه اجتماعی خویش یعنی نهی از منکر را نیز انجام ندهد. برای قانونی نمودن این وظیفه اجتماعی، می‌توان در سازمان‌هایی; مانند ستاد امر به معروف و نهی از منکر، یا انجمن ناصحان و غیره، عضو شد و به این امر خطیر همّت گماشت.
اضافه کردن دیدگاه جدید