وسواس فکری درغسل جنابت

دختری ام 21 ساله.اهل نماز و روزه و از خانواده مذهبی.دانشجوی لیسانسم در دانشگاه علامه طباطبائی.مدتیه بدجور دچار وسواس فکر وعملی شدم و ازین مساله بسیار درعذابم و رنج میکشم وحتی الان که دارم مینویسم در حال گریه هستم.نمیدونم چم شده همش فکر میکنم با پیش اومدن کوچکترین موضوعی غسل جنابت بهم واجب میشه همش خودمو ازار میدم با این فکر همش به خودم شک میکنم .
خدا نکنه که یه لکه ای روی لباس زیرم ببینم دنیا برام تیره و تار میشه و همه چی رو سرم خراب میشه و فکر میکنم چون چند دقیقه قبل یا چند ساعت قبلش چیزی دیدم یا حرفی شنیدم یا به چهره ی کسی نگاه کردم(و همش توو اون لحظه احساس اینو داشتم که نکنه یوقت گناه کنمو دلم یه جوری قیلی ویلی میرفت) احساس لذت بردم واین به اون خاطره..... مثلا وقتی به چهره اقایی نگاه کنم دلم همش میلرزه و یه جوری میشم و ترس و اضطراب اینو دارم که نکنه گناه برام بنویسه خدا...نکنه منو نبخشه ..نکنه...و... واگر خدایی نکرده بعد مدتی (مثلا چند ربع ساعت و یا دقیقه ) ترشحی رو لباسم ببینم ربط میدم به اون موضوع و کلی خودمو آزار میدم. حتی وقتی فقط یه اسم "مسائل جنسی" رو میشنوم یا هر اسمی در رابطه با این موضوع یه جوری میشم احساس میکنم که نبضم وارد اون قسمت از بدنم شده و هی تکون میخوره .یه حالت استرس و اظطراب دارم

همش شک میکنم. وقتی ام میرم حمام که غسل کنم بازم شک میکنم که لفظ جنابت رودر نیت کردن درست تلفظ کردم یا نه و هی میگم و مدامم آب به هدر و اسراف میره.... خواهش میکنم با حکم قرانی به بهترین شکل ممکن منو راهنمایی کنید