وحى در قرآن به چند معنا آمده است؟

وحى در قرآن، به معانى متعددى به کار رفته است که مى توان آنها را در یک تقسیم بندى چنین بیان کرد:معناى لغوى وحى عبارت است از: اعلام سریع و مخفیانه که همه موارد استعمال وحى در قرآن را به گونه اى حقیقى و یا مجازى شامل مى شود; به عبارت دیگر، معانى مذکور همگى ریشه در معناى لغوى داشته و بدین معنا برگشت مى کنند. الف) وحى به پیامبران: (کَذَ لِکَ یُوحِى إِلَیْکَ وَ إِلَى الَّذِینَ مِن قَبْلِکَ...) این گونه خداى مقتدر حکیم به تو و رسولان پیش از تو وحى مى کند.استعمال کلمه وحى در بیشتر موارد بدین معنا است; در مورد وحى، تقسیم بندى هاى دیگرى نیز مطرح شده که تفاوت چندانى در ماهیت آن وجود ندارد. ب) هدایت تکوینى: مانند: (وَ أَوْحَى فِى کُلِّ سَمَآء أَمْرَهَا) ]خداوند سبحان[ در هر آسمانى نظام تکوینى آن را تقدیر نموده و به ودیعت گذاشته است. ج) الهام غریزى: مانند: (وَ أَوْحَى رَبُّکَ إِلَى النَّحْلِ...) خداوند به زنبور عسل وحى و الهام کرد... . د) الهامات رحمانى: مانند: (وَأَوْحَیْنَآ إِلَى أُمِّ مُوسَى...) و ما به مادر موسى الهام کردیم... .; (إِذْ یُوحِى رَبُّکَ إِلَى الْمَلَـئِکَةِ أَنِّى مَعَکُمْ...) هنگامى که پروردگارت به فرشتگان وحى مى کرد که من با شما هستم. ه) القائات شیطانى: مانند: (وَکَذَ لِکَ جَعَلْنَا لِکُلِّ نَبِىّ عَدُوًّا شَیَـطِینَ الاِْنسِ وَالْجِنِّ یُوحِى بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْض زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُورًا...); این چنین در برابر هر پیامبرى، دشمنى از شیاطین انس و جن قرار دادیم; آنها به طور سرّى سخنان فریبنده و بى اساس به یک دیگر مى گفتند... و) (وَإِنَّ الشَّیَـطِینَ لَیُوحُونَ إِلَى أَوْلِیَآئِهِمْ لِیُجَـدِلُوکُمْ...) و به درستى که شیاطین به دوستانشان القا مى کنند که با شما مجادله کنند... . ز) اشاره: مانند: (فَخَرَجَ عَلَى قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرَابِ فَأَوْحَى إِلَیْهِمْ أَن سَبِّحُواْ بُکْرَةً وَ عَشِیًّا) او ]زکریا[ از محراب عبادتش به سوى مردم بیرون آمد و با اشاره به آنها گفت: ]به شکرانه این موهبت[ صبح و شام خدا را تسبیح گویید.