همان گونه که خوانده‌ام و شنیده‌ام در خانه‌ای که نوارهای ترانه و آهنگ‌های مبتذل باشد، امامان‌: به آن خانه‌ها کاری ندارند. اگر کسی در محیطی

دربارة "خانه‌" در روایات ائمه‌: حقایق جالبی گفته شده است‌، به ویژه از این جهت که در خانه‌، گناه باشد و یا یاد الهی‌. دربرخی روایات‌، خانه‌ای که در آن یاد خدا نشود، مرده و خانه‌ای که در آن یاد خدا بشود، زنده معرفی شده است‌.(مکارم الاخلاق‌، طبرسی‌، ص 311، نشر منشورات شریف رضی‌.) این روایت نشان می‌دهد که خانه‌ها هم‌، نزد خدا مرده و زنده دارند و ملاک حیات و زندگی در آن‌ها یاد خداست‌. در روایت دیگری نیز آمده است‌: "خانه‌ای که در آن "نماز شب‌" خوانده می‌شود، برای اهل آسمان می‌درخشد، مانند آن که ستارگان برای اهل زمین می‌درخشند."(عوالی اللئالی‌، ابن ابی جمهور احسائی‌، ج 1، ص 136، نشر مطبعة سید الشهدأ.) و در روایت دیگری‌، به جای نماز شب هر "معروفی‌" وارد شده است‌. خلاصه‌، ملاک و معیار دوری و نزدیکی یک خانه از عنایات و توجهات الهی و ائمه معصومین‌: و فرشتگان و اهل آسمان‌، گناه و اطاعت الهی است‌; یعنی خانه‌ای که در ان گناه باشد، از چشم می‌افتد و خانه‌ای که در آن یاد خدا باشد، مورد عنایت واقع می‌شود; البته دوری و نزدیکی انسان از خداوند متعال‌، بر اساس رفتارهای شخصی خودش رقم می‌خورد; هر چند انسان موظف است با امر به معروف و نهی از منکر، به اصلاح محیط خود، اعم از خانه‌، مدرسه‌، اداره و... اقدام کند، ولی ما از آیات الهی قرآن کریم می‌فهمیم که نسبت به نزدیکان خود، مسئولیت ویژه‌ای داریم‌: "یَـََّأَیُّهَا الَّذِین‌َ ءَامَنُواْ قُوَّاْ أَنفُسَکُم‌ْ وَ أَهْلِیکُم‌ْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاس‌ُ وَ الْحِجَارَة‌;(تحریم‌،6) ای کسانی که ایمان آورده‌اید! خود و خانوادة خویش را از آتشی که هیزم آن انسان‌ها و سنگ‌هاست‌، نگه دارید." این مسئولیّت‌، غیر از وظیفة امر به معروف و نهی از منکری است که همگانی است و اختصاصی به نزدیکان ندارد; گویا در مورد نزدیکان می‌فرماید تلاش کنید آن‌ها را از آتش جهنّم حفظ کنید; حال چه با امر به معروف و نهی از منکر و یا با هر وسیلة صحیح دیگری‌. پس شما دربارة نزدیکان و اهل خانوادة خود باید نهایت سعی و تلاش خود را، هر چند با نصیحت و التماس و احسان و غیره‌، به کار گیرید و به آن‌ها کمک کنید تا از ورطة گناه بیرون آیند، ولی سرانجام اگر توفیق اصلاح محیط خود را پیدا نکردید و محیط به هر جهت اصلاح نشد، حساب شما از دیگران ـ نزد خداوند متعال ـ جدا می‌شود، مانند بسیاری از پیامبران الهی که با یاران اندک خود در محیطهایی زندگی کردند که ساکنان آن هرگز تن به اصلاح ندادند.