لطفاً عوالم شش گانة خلقت آدمی را توضیح دهید (با توجه به قرآن و روایات و همراه با ذکر منابع‌).

خدای متعال در آیات 12 الی 14 سورة مؤمنون‌، به مراحل گوناگون خلقت انسان توجه داده است‌: "ولَقَد خَلَقنَا الاِنسـَن‌َ مِن سُلـَـلَة‌ٍ مِن طین # ثُم‌َّ جَعَلنـَه‌ُ نُطفَة‌ً فی قَرارٍ مَکین # ثُم‌َّ خَلَقنَا النُّطفَة‌َ عَلَقَة‌ً فَخَلَقنَا العَلَقَة‌َ مُضغَة‌ً فَخَلَقنَا المُضغَة‌َ عِظـَمـًا فَکَسَونَا العِظـَم‌َ لَحمـًا ثُم‌َّ اَنشَأنـَه‌ُ خَلقـًا ءاخَرَ فَتَبارَکَ اللّه‌ُ اَحسَن‌ُ الخـَـلِقین‌; (مؤمنون‌/23،12 - 14) ما انسان را از عصاره‌ای از گل آفریدیم # سپس آن را نطفه‌ای در قرارگاه مطمئن ]رحم‌[ قرار دادیم # سپس نطفه را به صورت علقه ]خون بسته‌[ و علقه را به صورت مضغه ]چیزی شبیه گوشت جویده‌[ و مضغه را به صورت استخوان‌هایی در آوردیم‌; و سپس بر استخوان‌ها گوشت پوشانیدیم از آن پس آن را آفرینش تازه‌ای ایجاد کردیم‌، بزرگ است خدایی که بهترین خلق کنندگان است‌." با توجه به این آیات‌، مراحل خلقت انسان عبارت است از: 1. خلقت انسان از عصاره‌ای از گل‌; خدای متعال مادة نخستین را در این آیه "عصاره‌ای از گل‌" و در آیات دیگر "خاک‌" (حج‌، 5; آل‌عمران‌، 59; کهف ،37; روم‌، 20; فاطر، 11; غافر، 67) و "گِل‌" (سجده‌، 7; انعام‌، 2; اعراف‌، 12; ص‌، 71 و 76; اسرأ، 61) و "گل چسبنده‌" (صافات‌، 11) و "گل بد بو و تیره رنگ‌" (حجر، 26) و "گل خشکیده‌" (رحمن‌، 12) ذکر کرده است‌. این حالات شش‌گانه در مرحله نخستین خلقت انسان رخ می‌دهند. 2. تبدیل خمیر مایة اولیه به نطفه‌; 3. تبدیل نطفه به علقه‌; 4. تبدیل علقه به مضغه‌; 5. تبدیل مضغه به مجموعه‌ای استخوان و پر شدن آن‌ها از گوشت‌. 6. مرحلة پایانی و آفرینشی تازه (نفخ و دمیده شدن روح‌). نکتة شایان توجه در این مراحل‌، تعبیر به "خلق‌" در پنج مرحلة اول و "انشأ" در مرحلة پایانی است‌. "انشأ" همان گونه که لغویان می‌گویند به معنای ایجاد کردن چیزی توأم با تربیت آن است‌. این تعبیر نشان می‌دهد که مرحلة اخیر با مراحل قبل کاملاً متفاوت است‌. مرحله‌ای است مهم که قرآن از آن سر بسته یاد می‌کند و می‌فرماید: "سپس ما به آن آفرینش تازه‌ای دادیم‌." و بی‌درنگ پس از آن می‌فرماید: "فَتَبارَکَ اللّه‌ُ اَحسَن‌ُ الخـَـلِقین‌" این مرحله با اهمیت‌، زمانی است که جنین حیات انسانی و حس و حرکت می‌یابد و به جنبش در می‌آید که در روایات به "نفخ روح‌" (دمیدن روح در کالبد) یاد شده است‌.(ر.ک‌: تفسیر نمونه‌، آیت اللّه مکارم شیرازی و دیگران‌، ج 14، ص 211 - 212، دارالکتب الاسلامیة‌.) انسان به جهت همین روح و روان است که برگزیدة خلقت و موجود برتر می‌باشد و از برکت آن بر دو کار قادر است‌.