لطفاً در صورت امكان دربارة منادی توضیح بیشتری دهید و برای آن چند مثال از قرآن كریم بیاورید.

پرسشگر محترم‌! اگر مقصود شما از منادی‌َ، در ادبیات عرب است‌، پاسخ این است كه منادی‌َ اسم ظاهری است كه بوسیله یكی حروف ویژه‌، ندأ داده می‌شود. حروف ندأ عبارتند از: "یا، ایا، هیا، اَی‌ّ و همزة مفتوح (أ) كه به وسیله این حروف شخص یا اشخاص را صدا می‌كنند. "یا" برای منادای دور، نزدیك و متوسط استعمال می‌شود; "ایا و هَیا" برای منادای دور; "أ" برای نزدیك و "اَی‌ْ" برای منادای متوسط به كار می‌رود. در صورتی كه اسم بعد از حروف ندا مضاف‌، شبه مضاف (اسمی كه بدون ما بعد خود ناتمام است‌) و نكرة غیر مقصوده (اسمی كه منادی شده‌، ولی برای متكلم ناشناخته است‌) باشد، با این حروف منصوب می‌شود مانند: "یَـََّأَهْل‌َ الْكِتَـَب‌ِ قَدْ جَآءَكُم‌ْ رَسُولُنَا یُبَیِّن‌ُ لَكُم‌;(مائده‌،19) گاهی بعد از حروف ندا، اسم مفرد معرفه یا نكرة مقصوده (اسم نكره‌ای كه نزد متكلم شناخته شده است‌) می‌آید كه در این صورت آن اسم مبنی بر ضم‌ّ است‌. اسم مفرد معرفه مثل‌: "یَـَمَرْیَم‌ُ أَنَّی‌َ لَكِ هَـَذَا;(آل‌عمران‌،37) و نكرة مقصوده مثل "یَـَنَارُ كُونِی بَرْدًا وَسَلَـَمًا;(انبیأ،69) و...(ر.ك‌: مبادی العربیة‌، رشید الشرتونی‌، ج 3، ص 163، انتشارات اسماعیلیان و دارالمشرق‌، بیروت / نحو روان‌، احمد امین شیرازی‌، ص 62ـ63، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم‌.)