لطفاً اوقات نماز ظهر و عصر، مغرب و عشا را بیان کنید.

آیاتی که دربارة تعیین وقت نمازهای پنج گانه آمده‌، چند قسم است‌: 1. برخی فقط به نماز ظهر اشاره دارد.(بقره‌،238) 2. برخی دیگر، به وقت سه نماز (صبح‌، مغرب و عشا) اشاره می‌کند.(هود،114) 3. بعضی نیز، دربارة اوقات نماز پنج گانه آمده است‌.(اسرأ،78) وقت نماز ظهر و عصر، از اول ظهر شرعی تا هنگام غروب آفتاب است‌. بهترین راه برای فهمیدن وقت نماز ظهر، استفاده از شاخص است‌; به این گونه که قطعة چوب صاف یا میله‌ای را در زمین هموار، به طور عمودی قرار داده‌، صبح که خورشید بیرون می‌آید، سایة آن به طرف مغرب می‌افتد، و هر چه آفتاب بالا آید، این سایه کم می‌شود; هنگامی که سایه‌، به آخرین درجة که رسید، و از جانب دیگر، سایه به سوی مشرق برگشت‌، اول وقت نماز ظهر و عصر است‌. آیة: "أَقِم‌ِ الصَّلَوَة‌َ لِدُلُوکِ الشَّمْس‌;(اسرأ،78) نماز را از زوال خورشید برپادار..." اشاره به همین معنا دارد. البته نماز ظهر و عصر، هر کدام وقت مخصوص و مشترکی دارند; وقت مخصوص نماز ظهر، از اول ظهر است تا وقتی که از ظهر به اندازة خواندن نماز ظهر بگذرد، و وقت مخصوص نماز عصر، موقعی است که به اندازة خواندن نماز عصر، به مغرب مانده باشد. و بین وقت مخصوص نماز ظهر و نماز عصر، وقت مشترک نماز ظهر و عصر است‌; از این رو، نماز ظهر و عصر در این اوقات‌، به قصد ادا خوانده می‌شود، و چنان چه از این وقت بگذرد، قضا خواهد بود. اول وقت نماز مغرب و عشا، موقعی است که سرخی‌ِ طرف مشرق که پس از غروب آفتاب پیدا می‌شود، از بین برود: "وَ أَقِم‌ِ الصَّلَوَة‌َ طَرَفَی‌ِ النَّهَارِ وَ زُلَفًا مِّن‌َ الَّیْل‌;(هود،114) در دو طرف روز و اوایل شب‌، نماز را برپا دار." "طرف النهار"، اشاره به نماز صبح و مغرب‌، و "زلفا من اللیل‌"، اشاره به نماز عشا دارد. هر یک از نماز مغرب و عشا نیز، وقت مخصوص و مشترکی دارند; وقت مخصوص نماز مغرب‌، از اول مغرب است تا وقتی که از مغرب‌، به اندازة خواندن سه رکعت نماز بگذرد،...و وقت نماز عشا، موقعی است که به اندازة خواندن نماز عشا، به نصف شب‌، مانده باشد، و بین وقت مخصوص نماز مغرب و عشأ، وقت مشترک آن دو است‌. آخر وقت نماز عشا، نصف شب است‌. نصف شب‌، از اول غروب تا اذان صبح‌، می‌باشد. کسی که به هر دلیل‌، نماز مغرب یا عشا را تا نصف شب نخواند، بنابر احتیاط واجب‌، باید تا پیش از اذان صبح‌، بدون این که نیت ادا و قضا کند، به جا آورد; البته فتواها در این‌باره‌، متفاوت است‌.( ر.ک‌: تفسیر نمونه‌، آیت اللّه مکارم شیرازی و دیگران‌، ج 12، ص 220ـ224; ج 9، ص 265ـ267، دارالکتب الاسلامیة / توضیح المسائل مراجع‌، ج 1، ص 223ـ231، دفتر انتشارات اسلامی‌. )