قرائت زنان در اوایل اسلام چگونه بوده است؟ آیا قرائت قرآن از همان اوایل، به گونة "تحقیق از سوی زنان" حرام شده است، با توجه به این که قرآن
"تحقیق" هم اصطلاحی در علم صوت و لحن قرآن و هم اصطلاحی در تجوید است. اگر مقصود شما اصطلاح در صوت و لحن است ـ که نوعی قرائت از نظر سرعت بوده و کندترین نوع آن است ـ کسی آن را بر زنان حرام نکرده است، مگر آن که عنوان حرامی بر آن منطبق شود که توضیح آن خواهد آمد.(زینة القرآن، ناصر زارعی، ص 99، نشر کتاب نیستان.) مقصود از تحقیق در علم تجوید را چنین نوشته‌اند: "تحقیق، یعنی رسیدگی و اطلاع یافتن بر حقیقت چیزی و در اصطلاح تجوید، ادا کردن حق‌ّ حرف است از مخرج مربوط، با رعایت صفات آن، مانند: لفظ "همزه" از مخرج خود با رعایت صفات جهر، شدّت، نبر و... به عبارت دیگر چون بعضی حروف در مخرج متحد هستند ودر صفت از یکدیگر ممتاز می‌شوند ـ مانند تأ و طأ ـ و یا در صفت با هم مشترک هستند و از جهت مخرج از یکدیگر متمایز می‌شوند ـ مانند تأ و کاف، جیم و دال، میم و نون ـ بنابراین، باید حق‌ّ هر یک از حروف و صفات مربوط به آن را ادا نمود تا خللی در قرائت حاصل نشود.(سرّ البیان فی علم القرآن، حسن بیگلری، ص 212، نشر کتابخانة سنایی.) امّا اگر مقصود شما از "تلاوت تحقیق" معنایی است که توضیح آن گذشت، باید بگوییم رعایت بخشی از آن در نماز ـ مانند حروفی که در صفت باید از یک دیگر جدا شوند مانند تأ و طأ ـ واجب است و فرقی بین صدر اسلام و امروز، و بین زن و مرد وجود ندارد، امّا بخشی از آن که رعایت آن از محسّنات قرائت محسوب می‌شود، به خودی خود برای زنان نیز نیکو می‌باشد; هم چنین از جهت‌های دیگر. در شیوة قرائت قرآن، بین زن ومرد تفاوتی وجود ندارد، پس اگر قرآن به گونه‌ای خوانده شود که "غنا" محسوب گردد حرام است، و فرقی نمی‌کند که تلاوت کننده، زن باشد یا مرد و یا این که نام تلاوت، "تحقیق" یا چیز دیگر باشد; تنها آن چه دربارة زن آمده، رسیدن صدای او به گوش نامحرم و یا ترس از ایجاد انحراف و فساد و مانند این‌ها است که بانوان باید این جهت‌ها را ملاحظه کنند واز قرائتی که به گونه‌ای ممکن است موجب گناه نامحرمان را فراهم کند، بپرهیزند; نتیجه آن که هر چند زیباتر قرائت شدن قرآن، خوب است، به شرطی که باعث گناه و انحراف نگردد، حتّی برای مردان نیز این شرط وجود دارد، یعنی زیبا قرائت کردن آنان تا اندازه‌ای است که به مرحلة "غنا" نرسد، و این مسئله دربارة خانم‌ها حساس‌تر است; خداوند متعال به بانوان با ایمان دربارة اهمیّت تأثیر صدای آنان بر نامحرمان چنین می‌فرماید: "فَلاَ تَخْضَعْن‌َ بِالْقَوْل‌ِ فَیَطْمَع‌َ الَّذِی فِی قَلْبِه‌ِی مَرَض‌ٌ وَ قُلْن‌َ قَوْلاً مَّعْرُوفًا ;(احزاب،32) پس به گونه‌ای هوس‌انگیز سخن نگویید که بیماردلان در شما طمع کنند، و سخن شایسته بگویید." در پایان یادآور می‌شویم بحث جواز قرائت قرآن در حضور نامحرم و عدم جواز آن بحثی فقهی است که با توجه به اختلاف فتاوا لازم است از مرجع تقلید خودتان بپرسید.
اضافه کردن دیدگاه جدید