قرآن ناطق به چه کسی اطلاق می‌شود؟

واژه‌های "قرآن ناطق‌" و "قرآن صامت‌" از روایت علی‌گرفته شده است که می‌فرماید: "انا کلام اللّه الناطق و هذا کلام اللّه الصامت‌; من کلام خدا هستم که گویایم و قرآن‌، کلام الهی است که ساکت و صامت است‌.( بحارالانوار، مرحوم مجلسی‌، ج 30، ص 546، نشر وفأ بیروت‌. ) علت نام گذاری حضرت‌، به کلام گویای خداوند و قرآن به کلام ساکت این است که امامان معصوم‌: آیات الهی را تبیین کرده بر موارد صحیح آن تطبیق می‌کردند. کتاب الهی‌، بدون وجود شخصی که از طرف خداوند، قدرت گویا کردن آن را داشته باشد، نمی‌تواند مرجع هدایت و حل‌ّ اختلافات باشد، و نشانة آن هم این است که با آن که همة ملت‌ها، قرآن را قبول دارند و این کتاب‌، مرجع تشخیص‌، برای همة آنان است‌، ولی با تمسّک به قرآن تنها نتوانسته‌اند راه رشد و هدایت را پیدا کنند. کسانی که قرآن را از معصوم بی‌نیاز می‌دانند، آنان‌، مانند کسانی هستند که بگویند: کتاب‌های طبی برای ما کافی است و احتیاج به پزشک نداریم‌.