فردی را می‌شناسم که زناو استمنأ انجام می‌دهد، با این حال وقتی در ملأ عام گناهی را می‌بیند ناراحت می‌شود و امر به معروف و نهی ازمنکر می‌کند!

انسان موجودی است که سرشت و فطرت پاکی دارد چنان که خداوند متعال می‌فرماید: "لَقَدْ خَلَقْنَا الاْ ?ًِنسَـَن‌َ فِی‌َّ أَحْسَن‌ِ تَقْوِیم‌ٍ ;(تین‌،4) که ما انسان را در بهترین صورت و نظام آفریده‌ایم‌." بنابراین‌، انسان از آن جا که معروف‌ها و کارهای نیک خوب و پسندیده هستند و عقل و عاقلان نیز با چنین کارهایی موافقند و خوبی آن‌ها را درک می‌کنند، چون انسان به دنبال سعادت و کمال‌طلبی است و به طور طبیعی کارهایی که باعث کمال و سعادت شود را دوست دارد و هر عمل و گناهی که موجب بازداشتن او از رسیدن به سعادت و کمال می‌شود بیزار می‌باشد. به همین دلیل انسان گرچه خودش مرتکب گناه و معصیت می‌شود، ولی وقتی به سرشت و فطرت پاک خود رجوع می‌کند، گناه و منکرات را دوست ندارد.(ر.ک‌: اخلاق در قرآن‌، آیت اللّه مصباح یزدی‌، ج 1، ص 54ـ55، مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی‌;.) افزون بر آن چه گذشت قرآن کریم می‌فرماید: "یَـََّأَیُّهَا الَّذِین‌َ ءَامَنُواْ اجْتَنِبُواْ کَثِیرًا مِّن‌َ الظَّن‌ِّ إِن‌َّ بَعْض‌َ الظَّن‌ِّ إِثْم‌ٌ وَ لاَ تَجَسَّسُوا...;(حجرات‌،12) ای کسانی که ایمان آورده‌اید! از بسیاری از گمان‌ها بپرهیزید، چرا که بعضی از گمان‌ها گناه است ]در کار دیگران‌[ تجسس نکنید..." بنابراین‌، در امور شخصی افراد نباید تجسس و گمان بد برد و فاش کردن گناهان یک مسلمان اشاعة فحشأ و ممنوع می‌باشد.(برای آگاهی بیشتر ر.ک‌: تفسیر نمونه‌، آیت اللّه مکارم شیرازی و دیگران‌، ج 22، ص 177ـ195، دارالکتب الاسلامیة‌، تهران‌.)