در زمان نزول آیات قرآن کریم، پیامبر اکرم، چه حال و سخنی در همان لحظه داشتند؟
در روایات نقل شد پیامبر اکرمهنگام نزول وحی مستقیم، بر خود احساس سنگینی میکرد و از شدت سنگینی که بر او وارد میشد، بدنش داغ میشد و از پیشانی مبارکش عرق سرازیر میگشت، اگر بر شتری یا اسبی سوار بود، کمر حیوان خم میشد و به نزدیک زمین میرسید. گاهی وقتی وحی براو نازل میشد، سر را پایین میانداخت و حالتی شبیه به غش به او دست میداد، به هنگام نزول وحی دردی شدید و سنگین احساس میکرد و دچار سردرد میشد.(بحارالانوار، علامه مجلسی ـ رحمة الله علیه ـ، ج 18، ص 260ـ271، نشر مؤسسة الوفأ، بیروت.) در اوائل نزول وحی، هنگامی که جبرئیلبر او وارد میشد، پیامبر اکرمنگران آن بود که مبادا الفاظ فراموش شود، به همین خاطر، زبان و لباسهای مبارکش را همراه جبرئیلبرای تذکر به حرکت در میآورند و باز و بسته میکردند، تا الفاظ قرآن کریم از خاطرشان نرود و با جبرئیلدر ادا کردن هر حرفی همراهی میکردند، به همین منظور خداوند متعال، آیهای نازل کرد و پیامبر6 را از این کار منع نمود و به حفظ و رعایت صحیح آن حروف و الفاظ از جانب خودش وعده داد: "لاتُحَرِّک بِهِ لِسانَکَ لِتَعجَلَ بِه # اِنَّ عَلَینا جَمعَهُ وقُرءانَه # فَاِذا قَرَأنـَهُ فَاتَّبِع قُرءانَه # ثُمَّ اِنَّ عَلَینا بَیانَه; (قیامت،19)، زبانت را به خاطر عجله برای خواندن آن ]قرآن[ حرکت مده. چرا که جمع و خواندن آن بر عهدة ماست و هنگامی که ما آن را خواندیم، از آن پیروی مکن، سپس بیان ]و توضیح[ آن نیز بر عهده ماست."(ر.ک: تفسیر نمونه، آیت الله مکارم شیرازی و دیگران، ج 25، ص 295ـ298، دارالکتب الاسلامیة / التمهید فی علوم القرآن، محمد هادی معرفت، ج 1، ص 63، مؤسسة النشر الاسلامی / تاریخ قرآن، دکتر محمود رامیار، ص 102، مؤسسه انتشارات امیرکبیر.)
اضافه کردن دیدگاه جدید