در رسم الخط بعضی از قرآن‌ها (خط عثمان طه) در آیات اوائل قرآن هر جا که نام حضرت ابراهیم‌غ ذکر شده آن را به صورت "إِبْرَ َهِم" (بقره،163)، و در
آن‌چه در حال حاضر در ایران یافت می‌شود سه نوع کتابت مشهور است که عبارتند از: الف: کتابت به خط عثمان طه (به رسم‌الخط عربی): این رسم‌الخط علاوه بر زیبایی، محسّنات و ویژگی‌هایی دارد که توجه قاریان قرآن را به خود جلب کرده است. ب: کتابت به رسم‌الخط فارسی: در این نوع کتابت، الف‌های کوتاه به صورت ممدود نوشته می‌شود; مثلاً "کتَب" به صورت "کتاب" و "انزلنَه"، "انزلناه" تحریر می‌شود. ج: رسم‌الخط پاکستانی: این نوع کتابت از نظر محتوایی، با رسم‌الخط عربی فرقی نمی‌کند و تفاوت آن، شکلی است. در خصوص اختلاف رسم‌الخط در کلمة "ابراهیم" این نکته لازم است تذکر داده شود که: در این کلمه دو حرف "الف" و "یأ" بکار رفته است که به مبحث: "حروفی که نوشته نمی‌شود ولی خوانده می‌شوند" مربوط می‌شوند که آن حروف اکثراً سه حرف "ا، و، ی" می‌باشند که برای آن ـ یعنی اینکه چرا با آن که خوانده می‌شوند، امّا نوشته نمی‌شوند ـ دلایلی ذکر کرده‌اند از جمله دلیل "اختصار" است. یعنی برای رعایت اختصار در خیلی از موارد این سه حرف را حذف و به جای آن‌ها از علایم کوچکی که خارج از حروف کلمه قرار دارند استفاده می‌کنند مانند الف کوچک روی حرفی که "الف" بعد از آن حذف شده است مثل "ابر َهیم". و یأ کوچک برای "یأ" محذوف مثل "ابر َهم" و امثال این‌ها، که البته رعایت این اختصار الزامی نیست; به همین جهت گاهی اختصار را رعایت کرده و گاهی هم اصل حروف را می‌آورند.(راهنمای تدریس روخوانی قرآن کریم، علی حبیبی، ص 112ـ114، نشر دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامی.)
اضافه کردن دیدگاه جدید