در تفسیر آیه‌ای که مفسران می‌گویند: حضرت یعقوب گوشت شتر را بر خود حرام کرد، آیا این نظر که پیامبر دارای حق اجتهاد و صدور حکم بوده‌، درست‌، م

در شأن نزول آیة 93 سورة آل‌عمران در روایت نقل شده است که یهودی‌ها به پیامبر اشکال می‌کردند و می‌گفتند: چگونه پیامبر اسلام گوشت و شیر شتر را حلال می‌داند، در حالی که در آیین ابراهیم حرام بوده است و یهود به پیروی از ابراهیم آن‌ها را بر خود حرام می‌داند؟ خداوند در پاسخ آن‌ها این آیه را نازل کرد "کُل‌ُّ الطَّعَام‌ِ کَان‌َ حِلاًّ لِّبَنِی‌َّ إِسْرَ ََّءِیل‌َ إِلآ مَا حَرَّم‌َ إِسْرَ ََّءِیل‌ُ عَلَی‌َ نَفْسِه‌ِی‌"(آل‌عمران‌،93) این آیه سخن یهود در مورد تحریم پاره‌ای از غذاها مانند شیر و گوشت شتر را رد می‌کند و می‌فرماید: در آغاز، تمام غذاها برای بنی اسرائیل حلال بود، مگر آن چه اسرائیل‌(لقب حضرت یعقوب‌.) بر خود تحریم کرده بود. دربارة این که حضرت یعقوب چه نوع غذایی را بر خود حرام کرده بود؟ و علت تحریم چه بود؟ توضیحی در آیه نیامده است‌، ولی در روایات گفته شده‌: هنگامی که حضرت یعقوب گوشت شتر می‌خورد، به بیماری خاصی دچار می‌شد، لذا تصمیم گرفت که از خوردن آن برای همیشه خودداری کند.(ر.ک‌: تفسیر نمونه‌، آیت اللّه مکارم شیرازی و دیگران‌، ج 3، ص 5و6، دارالکتب الاسلامیة / تفسیر نورالثقلین‌، الحویزی‌، ج 1، ص 434 و 435، مؤسسة التاریخ العربی‌.) بنابراین‌، گوشت شتر قبل از اسلام نیز حلال بوده است‌، و تحریم حضرت یعقوب‌، حکم عمومی نبوده‌، بلکه یک حکم شخصی دربارة خودش بوده است‌. دربارة این که حضرت یعقوب چگونه آن را بر خود حرام کرده بود، وجوه مختلفی ذکر شده است‌،(ر.ک‌: مجمع البیان‌، طبرسی‌;، ج 1، ص 475، داراحیأ التراث العربی / التبیان فی تفسیر القرآن‌، ابوجعفر الطوسی‌;، ج 2، ص 532، مکتب الاعلام الاسلامی‌.) اما قول به اجتهاد، نظر پذیرفته شده‌ای نیست مشهور و معروف آن است که حضرت یعقوب به اذن خداوند نذر کرده بود تا از آن نخورد، بنابراین گوشت شتر بواسطة نذر بر او حرام شده بود.(ر.ک‌: متشابه القرآن‌، ابن شهر آشوب‌، ج 1، ص 230، انتشارات بیدار / فقه القرآن‌، قطب الدین راوندی‌، ج 2، ص 275، چاپ کتاب خانه آیت اللّه مرعشی‌.) علامه مجلسی نیز می‌فرماید: قول به این که حضرت یعقوب آن را با اجتهاد بر خود حرام کرده باشد، باطل است‌.(ر.ک‌: بحارالانوار، علامه مجلسی‌;، ج 12، ص 216، مؤسسة الوفأ، بیروت‌.) زیرا پیامبر بواسطة وحی با خداوند در ارتباط است و نیازی به اجتهاد ندارد، تا اجتهاد کند.