در آیة شریفة: "والَّذین‌َ جـَهَدوا فینا... اِن‌َّ اللّه‌َ لَمَع‌َ المُحسِنین"(عنکبوت،69)، چه اشکالی دارد"لَمَع‌َ" را فعل بگیریم، آیا از
از جهت دستور زبان عربی، در جملة "اِن‌َّ اللّه‌َ لَمَع‌َ المُحسِنین"، "الله"، اسم "ان‌ّ" و "مع المحسنین"، ظرف و متعلق به محذوف و خبر "ان‌ّ" است. کلمه "مع" معیت را می‌رساند، یعنی خدا با محسنین است و یاریشان می‌کند، بعضی نیز گفته‌اند، "مع" به معنای معیت رحمت و عنایت خداوندی است، زیرا وقتی رحمت و عنایت پروردگار با محسنین باشد نصرت و یاری او و سایر اقسام عنایات نیز شامل حال بندگان محسنش خواهد شد. بنابراین، نمی‌توان "لَمَع‌َ" را فعل گونه، معنا کرد، زیرا در معنا تفاوت زیادی به وجود می‌آید، مخصوصاً با توجه به این که "لام" و "مع" هر دو حرف هستند، چگونه می‌توان آن‌ها را فعل گونه معنا کرد و برای آن‌ها فاعل و مفعول گرفت. در جملة "جاهدوا فینا..."، شامل هرگونه جهاد و تلاشی که در راه خدا و برای او و به منظور رسیدن به اهداف الهی است، می‌شود، مثل جهاد با دشمنان و جهاد با شیطان و جهاد با نفس، کسانی که در این راه‌ها به هر شکل و هر صورت برای خدا مجاهده کنند، مشمول حمایت و هدایت الهی می‌شوند، این وعده‌ای است که خداوند با تأکید فراوان به مجاهدان راهش داده است. اگر در جایی شکست‌هایی، نصیب مؤمنان و پیامبران:شده، ممکن است یا به خاطر کوتاهی سپاهیان اسلام و نداشتن اخلاص در هنگام مبارزة آن‌ها بوده باشد و یا برای مصالح دیگری، که در واقع رسیدن به پیروزی‌های بزرگتر در جنگ‌های دیگر بوده است و در هر حال، آن چه در بعضی از نبردها با داشتن روح اخلاص باعث عدم موفقیت ظاهری شده، این است که در واقع آن شکست‌های ظاهری نیز باعث بارورترشدن راه انبیأ و هدف آن‌ها و اسلام شده است.( ر.ک: تفسیر المیزان، علامه طباطبایی;، ترجمة سیدمحمدباقر موسوی‌همدانی، ج 16، ص 240، نشر بنیاد علمی و فکری علامه طباطبایی / تفسیرنمونه، آیت‌الله مکارم‌شیرازی و دیگران، ج 16، ص 348 ـ 351، دارالکتب الاسلامیة. )
اضافه کردن دیدگاه جدید