خوردن روزه به طور عمدی چه عواقب و گناهی را در پیش دارد؟

از آنجا که روزه در ماه رمضان یکی از واجبات به شمار میآید چنان که قرآن کریم میفرماید: "یَـََّأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلَی الَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُون"(بقره،183) ای افرادی که ایمان آوردهاید! روزه بر شما نوشته شده، همان گونه که بر کسانی که قبل از شما بودند نوشته شد; تا پرهیزکار شوید". بنابراین، اگر کسی بدون عذر واجب الهی را ترک کند مرتکب گناه شده و در نتیجه عذاب خداوند را در پی خواهد داشت. حضرت امام صادقدربارة مردی که یک روز از روزه ماه مبارک رمضان را به طور عمدی و بدون عذر افطار کرده بود فرمود: یا باید بندهای را آزاد کند، یا دو ماه متوالی را روزه بگیرد و یا شصت مسکین را اطعام دهد و اگر قادر به انجام اینها نبود، به هر مقدار که میتواند صدقه بدهد."(وسائل الشیعه، شیخ حر عاملی، ج 10، ص 44، مؤسسه آلالبیت، قم.) پیامبر گرامیمیفرماید: "الصوم جنة من النار; روزه سپری در برابر آتش دوزخ است".(الکافی، محمدبن یعقوب کلینی، ج 4، ص 62، دارالکتب الاسلامیه، تهران.) روزه شیاطین را از انسان دور میکند; حضرت علیاز پیامبر اکرمپرسیدند: چه کنیم که شیطان از ما دور شود؟ فرمود: الصوم یسود وجهه...; روزه، روی شیطان را سیاه میکند..."(الکافی، محمدبن یعقوب کلینی، ج 4، ص 62، دارالکتب الاسلامیه، تهران.). همچنین روزه باعث اخلاص میشود; حضرت علیمیفرماید: "والصیام ابتلاء لاخلاص الخلق; و روزه روح اخلاص را در مردم پرورش میدهد".(بحارالانوار، علامه مجلسی(ره)، ج 6، ص 110، مؤسسه الوفأ، بیروت.) بنابراین، اگر کسی به طور عمدی روزه ماه مبارک رمضان را ترک کند، دچار آتش سوزان شده و گرفتار شیاطین میشود. حضرت امام صادقمیفرماید: "هرکس یک روز از ماه رمضان ]بدون عذر[ روزه خود را بخورد، ایمان از او کنار میرود". حضرت موسیبن جعفر7 میفرماید: "در ماه رمضان شخصی را به حضور حضرت امیرمؤمنانآوردند که بدون عذر روزه خود را افطار کرده بود، حضرت سی و نه تازیانه به خاطر هتک حرمت ماه رمضان به وی زد".(ر. ک: الکافی، همان، ج 2، ص 278.) البته بر اساس نظر مراجع و مجتهدان در علم فقه اگر کسی عمداً و بدون هیچ عذری، روزة واجب ماه رمضان خود را افطار کند باید کفاره بدهد، به این صورت یا برای هر روز بندهای را آزاد کند و یا به جای هر روز دو ماه روزة قضا بجا بیاورد و یا آن که در برابر هر روز، روزة قضا شده، 60 فقیر را سیر کند، یا به هر کدام یک مُد که تقریباً ده سیر است طعام یعنی گندم یا جو و مانند اینها بدهد و چنان چه اینها برایش ممکن نباشد، هرچند مد که میتواند به فقرا طعام بدهد و اگر نتواند طعام بدهد باید استغفار کند، اگرچه مثلاً یک مرتبه بگوید "استغفر اللّه" و احتیاط واجب در فرض اخیر آن است که هر وقت بتواند کفاره را بدهد".(ر. ک: توضیح المسائل مراجع، سید محمدحسن بنی هاشمی خمینی (ره)، ج 1، ص 964، مسأله 1660، فتاوای امام خمینی(ره)، انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.)