خصوصیات فرد غضب شده با فردی که مورد لطف خدا قرار گرفته چیست‌؟

رحمت عام خداوند، وسیع و شامل همه موجودات‌، از جمله‌، انسان (اعم از کافر و مسلمان‌) است‌: "و رحمتی وسعت کل‌ّ شی‌ء; (اعراف‌، 156) و رحمتم همه چیز را فرا گرفته است‌." امّا برخورداری از رحمت‌های خاص خداوند، بر اساس لیاقت و شایستگی افراد است و باید برای کسب آن‌ها تلاش کرد. برخی عوامل‌ِ دست‌یابی به رحمت‌های الهی عبارتند از: 1. شناخت خداوند و وسعت رحمت او که توأم با حکمت است‌. 2. شناخت عواملی که مربوط به فکر، عقل‌، قلب و اعتقادات قلبی‌، از قبیل علم و ایمان است‌. (علم و آگاهی‌، مقدمه و شرط ایمان است‌) قرآن کریم‌، ایمان را از عوامل کسب رحمت‌های الهی بیان می‌کند: "فَأَمَّا الَّذِین‌َ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّـَـلِحَـَت‌ِ فَیُدْخِلُهُم‌ْ رَبُّهُم‌ْ فِی رَحْمَتِه‌ِ...; (جاثیه‌، 30) امّا کسانی که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، پروردگارشان آن‌ها را در رحمت خود وارد می‌کند." در این‌باره‌، آیات فراوانی در قرآن هست‌. 3. شناخت عواملی که مربوط به جوارح و عمل است‌; مانند: تقوا و پرداخت زکات‌. قرآن می‌فرماید: "رحمتم همه چیز را فرا گرفته و آن را برای آن‌ها که پرهیزگارند و زکات می‌پردازند... مقرر خواهم داشت‌." (اعراف‌، 156) یا نظیرِ هجرت و جهاد در راه خدا: "کسانی که ایمان آورده و هجرت کرده و در راه خدا جهاد نموده‌اند، آن‌ها امید به رحمت پروردگار دارند...". (بقره‌، 218) و نیز مانند: صبر در برابر امتحانات الهی (بقره‌، 155 ـ 157)، انفاق در راه خدا (توبه‌، 99)، توکل‌، استعانت از خداوند، توسل به اهل‌بیت‌:، محاسبة نفس‌، دعا برای بقای هدایت الهی و... . برخی موانع‌ِ شمول رحمت‌های الهی عبارتند از: 1. غفلت از خداوند; 2. پیروی از هوای نفس‌: "وَ لاَ تَتَّبِع‌ِ الْهَوَی‌َ فَیُضِلَّکَ عَن سَبِیل‌ِ اللَّه‌ِ; (ص‌، 26) و از هوای نفس پیروی مکن که تو را از راه خدا منحرف سازد."; 3. پیروی از وسوسه‌های شیطان‌; 4. ترک کردن واجبات و انجام دادن محرمات‌; 5. دنیازدگی و دل‌بستن به مسائل مادی و... . دلیل مانعیت این موارد، آن است که انسان را از ایمان و تقوا که منشأ کسب الطاف الهی است‌، باز می‌دارد. تذکر: این بحث در قرآن و روایات گسترده است‌. در این مجموعه به نظایر آن بسنده شده است‌.(ر.ک‌: اخلاق در قرآن‌، آیة‌الله مصباح یزدی‌، ج 1، ص 164 ـ 233، انتشارات آموزشی و پژوهشی امام خمینی‌; / اخلاق در قرآن‌، آیة‌الله مکارم شیرازی‌، ج 1، ص 217 ـ 364، مدرسة الامام علی‌.) از آیات قرآن کریم استفاده می‌شود که عده‌ای همچون کافران‌، مشرکان‌، منافقان‌(ر.ک‌: فتح‌، 6; توبه‌، 68; احزاب‌، 61 و 64.) ، ظالمان (هود، 18; مؤمن‌، 52)، طغیان گران (طه‌، 81)، عهدشکنان و مفسدان (رعد، 25)، کتمان کنندگان حق و حقیقت (بقره‌، 159)، انسان‌هایی که از روی لجاجت حق را نمی‌پذیرند (شوری‌، 16) مرتدین و کسانی که از دین مبین اسلام برگردند (نمل‌، 106; آل‌عمران‌، 85 - 88)، پشت کنندگان به دشمن در میدان جنگ (انفال‌، 16)، اذیت کنندگان خدا و رسول (احزاب‌، 57)، تهمت زنندگان به زنان پاکدامن (نور، 23) و... از رحمت الهی دور و در معرض قهر و غضب خاص الهی قرار دارند; و عده‌ای همچون مؤمنان راستین (توبه‌، 71; نسأ، 175)، اطاعت کنندگان از خدا و رسول (آل‌عمران‌، 132; نور، 56)، صابران (بقره‌، 157)، نیکوکاران (اعراف‌، 56): گناهکاران که از گناه خود توبه کنند (بقره‌، 160; طه‌، 82; اعراف‌، 153) و... مورد لطف و رحمت خاص الهی قرار دارند.