خداوند در قرآن کریم فرموده که روح خودم را در شما دمیدم‌، آیا خداوند روح است‌؟ اگر روح است و از روحش در ما دمیده‌، پس چرا ما را به جهنم می‌برد

قرآن کریم‌، دربارة پدیده "روح‌" می‌فرماید: "و یس ?‹لونک عن الروح قل الروح من أمر ربّی و ما أُوتیتم من العلم إلاّ قلیلاً;(اسرأ، 85) و درباره روح از تو می‌پرسند. بگو: روح از ]سنخ‌[ امر پروردگار من است و به شما از دانش جز اندکی داده نشده است‌" کلمه "روح‌"، به معنای مبدأ حیات است که جانداران به وسیلة آن بر احساس و حرکت ارادی قادر می‌شوند. خداوند می‌فرماید: "حقیقت روح همان امر است‌" و در جایی دیگر "امر" را معنی می‌کند به این‌که "إِنّما أمره إِذا أَراد شیئـًا أَن یقول له کن فیکون‌;(یس‌، 82) چون به چیزی اراده فرماید، کارش این بس که می‌گوید: باش‌، پس ]بی‌درنگ‌[ موجود می‌شود."(ر.ک‌: تفسیر المیزان‌، علامه طباطبایی‌;، ج 3، ص 193، مؤسسة الاعلمی‌، بیروت‌.) روح‌، ساختمانی مغایر با ساختمان مادّه دارد و اصول حاکم بر آن‌، غیر از اصول حاکم بر مادّه و خواص فیزیکی و شیمیایی آن است‌; به همین جهت‌، پیامبراکرم‌مأمور می‌شود که در یک جملة کوتاه و پر معنا بگوید: روح از عالم امر است‌; یعنی آفرینشی اسرارآمیز دارد; سپس برای این‌که از این پاسخ تعجب نکنند، اضافه می‌کند: بهره شما از دانش نا چیز است‌.(ر.ک‌: تفسیر نمونه‌، آیت‌الله مکارم شیرازی و دیگران‌، ج 12، ص 250 ـ 252.) در برخی از روایات اسلامی نیز آمده که امام صادق‌فرمود: "روح از عالم ملکوت و از قدرت خداوند است‌."(تفسیر نورالثقلین‌، العروسی الحویزی‌، ج 3، ص 216، انتشارات اسماعیلیان‌.) همه چیز (روح‌، جسم و...) مخلوق خداست و خداوند متعال نه جسم دارد و نه روح‌; "لَیس‌َ کَمِثلِه شَی‌ء"; بنابر این‌، اضافه روح به خدا (روحی‌) در آیه شریف‌، اضافه حقیقی نیست‌; بلکه اضافه تشریفی است‌; یعنی چون روح انسان‌، موجود شریف و پاک و با عظمتی است‌، خداوند آن را به خود نسبت داده و این دلیل بر دمیده شدن روحی بسیار با عظمت در کالبد انسان است‌; همان گونه که خانه کعبه را به سبب عظمتش‌، "بیت‌اللّه‌" و ماه مبارک رمضان را به علت عظمت و برکتش "شهراللّه‌" (ماه خدا) می‌نامند.(اقتباس از تفسیر نمونه‌، آیت‌الله مکارم شیرازی و دیگران‌، ج 1، ص 78، دارالکتب الاسلامیة / المیزان‌، علامه طباطبایی‌;، ج 16، ص 250، مطبوعاتی اسماعیلیان‌.)