حضرت ابراهیمغ به همراه پسرش در چه تاریخی خانة کعبه را ساختند و از چه زمانی مردم شروع به زیارت خانة خدا کردند؟
کعبه، از زمان حضرت آدمغ بنا شده است. دلائل متعددی این ادعا را ثابت میکند: 1. "إِنَّ أَوَّلَ بَیتٍ وُضِعَ لِلنّاسِ لَلَّذی بِبَکَّةَ مُبارَکـًا;(آلعمران، 96)، نخستین خانهای که به منظور پرستش خداوند برای مردم ساخته شد در سرزمین مکه بود." چون عبادت از زمان حضرت آدمغ بوده معلوم میشود خانة کعبه نیز قبل از آن بنا شده بود. امام علیمیفرماید: "آیا نمیبینید که خداوند مردم جهان را از زمان آدم تا به امروز به وسیلة قطعات سنگی... امتحان کرده است، و آن را خانة محترم خود قرار داده، سپس به آدم و فرزندانش دستور داد که به گرد آن طواف کنند."(نهج البلاغه، امام علی، ص 292، انتشارات دارالهجرة، قم.) 2. "رَبَّنا إِنّی أَسکَنتُ مِن ذُرِّیَّتی بِوادٍ غَیرِ ذی زَرعٍ عِندَ بَیتِکَ المُحَرَّم;(ابراهیم،37) پروردگارا! بعضی از فرزندانم را در این سرزمین خشک و سوزان در کنار خانة تو سکونت دادم." این آیه، گواهی میدهد موقعی که ابراهیمغ با فرزند شیرخوارش اسماعیلغ و همسرش به سرزمین مکه آمدند اثری از خانة کعبه وجود داشته است. و... . بله، حضرت ابراهیم و اسماعیل، کعبه را تجدید بنا، تعمیر، و تمیز کردند: "...وعَهِدنا إِلیَ إِبرَهیمَ و إِسمـَعیلَ أَن طَهِّرا بَیتِیَ لِلطّاغفینَ والعـَکِفینَ والرُّکَّعِ السُّجود;(بقره،125)،...و ما به ابراهیم و اسماعیل امر کردیم که خانه مرا برای طواف کنندگان و مجاوران و رکوع کنندگان سجده کنندگان پاک و پاکیزه کنید." تاریخ دقیقی از این مأموریت پدر و پسر در دست نیست; اما بنا به نقل کتابهای تاریخی، این واقعه، بین سالهای 3323ـ3498 بعد از هبوط حضرت آدمغ بوده است.(قصص الانبیأ، عمادزاده، ص 283، نشر اسلامی.) از مطالب فوق استفاده میشود، از زمان حضرت آدمغ مردم به زیارت کعبه میآمدند و خدا را عبادت میکردند; اما برخی از مناسک حج، از زمان حضرت ابراهیمغ; و برخی دیگر نیز در صدر اسلام واجب شد; و اعمالی که هم اکنون حاجیها انجام میدهند، رسماً از زمان حضرت ابراهیمغ است که در صدر اسلام تکمیل شد. و این اعمال، از زمانی شروع شد که خداوند به حضرت ابراهیمغ دستور داد پایههای کعبه را بالا ببرد: "وإِذ یَرفَعُ إِبرَهیمُ القَواعِدَ مِنَ البَیتِ وإِسمـَعیلُ رَبَّنا تَقَبَّل مِنّا إِنَّکَ أَنتَ السَّمیعُ العَلیم # رَبَّنا واجعَلنا مُسلِمَینِ لَکَ ومِن ذُرِّیَّتِنا اُمَّةً مُسلِمَةً لَکَ وأَرِنا مَناسِکَنا وتُب عَلَینا إِنَّکَ أَنتَ التَّوّابُ الرَّحیم;(بقره،127ـ128)، (و نیز به یاد بیاور) هنگامی که ابراهیم و اسماعیل پایههای خانه (کعبه) را بالا میبردند (و میگفتند) پروردگارا! از ما بپذیر تو شنوا و دانائی. پرورگارا! ما را تسلیم فرمان خود قرار ده و از دودمان ما امتی که تسلیم فرمانت باشد به وجود آور، و طرز پرستش خودت را به ما نشان ده، و توبه ما را بپذیر، که تو تواب و رحیمی."(ر.ک: تفسیر نمونه، آیت الله مکارم شیرازی و دیگران، ج 1، ص 447ـ455، دارالکتب الاسلامیة.)
اضافه کردن دیدگاه جدید