حرف کسی را زدیم‌، ولی اسمش را نگفتیم‌، ولی شنونده فهمید که غیبت شونده چه کسی است آیا در این صورت غیبت کردیم‌؟ سپس برای برای حفظ آبروی آن شخص

غیبت بر وزن "زینت‌" از گناهان کبیره است و قرآن کریم به شدت از آن نهی فرموده است‌، "...وَ لاَ یَغْتَب بَّعْضُکُم بَعْضًا أَیُحِب‌ُّ أَحَدُکُم‌ْ أَن یَأْکُل‌َ لَحْم‌َ أَخِیه‌ِ مَیْتًا فَکَرِهْتُمُوه‌ُ وَ اتَّقُواْ اللَّه‌َ إِن‌َّ اللَّه‌َ تَوَّاب‌ٌ رَّحِیم‌ٌ ;(حجرات‌،12)... و بعضی از شما، غیبت بعضی نکند، آیا کسی از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده‌اش را بخورد؟ از آن کراهت دارید. ]پس‌[ از خدا، بترسید، که خدا، توبه‌پذیر مهربان است‌." اگر عیب شخصی در غیاب آن شخص گفته شود و شنونده آن شخص را بشناسد و یا آن که شناخته شود، غیبت محسوب شده و حرام است‌. ولی اگر غیبت کننده در صورت امکان توریه کند، توریه مقدم است و در این صورت اشکالی ندارد و یا وانمود کند که کسی دیگر منظورش است گرچه دروغ گفته‌، ولی دروغ او به مصلحت بوده و در راستای جلوگیری از ریختن آبروی یک مسلمان بوده است و چنین دروغی گناه ندارد.(ر.ک‌: تفسیر نمونه‌، آیت اللّه مکارم شیرازی و دیگران‌، ج 23، ص 176، ج 26، ص 170، ج 20، ص 56، ج 27، ص 193، دارالکتب الاسلامیة‌، قم‌.)