بنده در مقطع دبیرستان تدریس میکنم، متأسفانه تعدادی از دانشآموزان، دوستیهای نامشروع با پسران دارند و نصایح من و مشاور مدرسه، چندان
دربارة تعلیم و تربیت و راهنمایی و هدایت دانشآموزان، نکاتی را یادآوری میکنیم که توجه به آنها، مربّی را بیش از پیش در امر هدایت کمک میکند. ابتدا به چند نکته دربارة روش تربیتی مربّی اشاره میشود: 1. الگو بودن: "لَّقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ; (احزاب، 21) به طور مسلّم برای شما در زندگی رسول خدا سرمشق نیکویی بود." 2. برنامهریزی برای تربیت: برای این امر باید برنامهریزی کرد و برای هر دانشآموزی از مرحلهای که متناسب حال و وضع اوست، شروع کرد و در آن جهت کم کم جلو رفت. خداوند متعال نیز برای هدایت بشر، قرآن را یکجا برای مردم نفرستاد، بلکه پیامبر(ص) را موظف فرمود که قرآن را آیه به آیه و فراز به فراز و در مواقع مناسب بر مردم بخواند. 3. صبر: صبر در برابر بیتفاوتی دیگران و یا حتّی ملامت و سرزنش آنان: "فَاصْبِرْ عَلَیَ مَا یَقُولُونَ;(طه،130) پس در برابر آنچه میگویند، صبر کن." 4. یادآوری لیاقتها: یادآوری شخصیّت والا و ارزش وجودی افراد تربیتپذیر، موجب میشود تا فرد نوآموز از این راه احساس کند که پَستی و انحطاط، شایستة شأن او نیست. امّا برخی راهکارهای هدایت برای تربیت فرد: 1. تشویق به خواندن نماز: از عواملی که انسان را از آلودگیهای اخلاقی باز میدارد، نماز است: "إِنَّ الصَّلَوَةَ تَنْهَیَ عَنِ الْفَحْشَآءِ وَ الْمُنکَر;(عنکبوت، 45) نماز ]انسان را[ از زشتیها و گناه، بازمیدارد." 2. تشویق به، رفتن به مسجد: مسجد از مکانهایی است که انسان را از گناه دور میکند: "فِی بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَن تُرْفَع;(نور،36) ]این چراغ پرفروغ[ در خانههایی قرار دارد که خداوند اذن فرموده دیوارهای آن را بالا برند ]تا از دستبرد شیاطین و هوسبازان درامان باشد.[" 3. دور کردن آنها، از هر چه آنها را به گناه نزدیک میکند، مانند: همنشینی با افراد آلوده، نگاه به صحنههای مهیّج، رفتن به مجالسی که ممکن است در آن با صحنههای گناه رو به رو شوند و...: "وَلاَ تَقْرَبُواْ الْفَوَ َحِشَ مَاظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَن;(انعام،151) و نزدیک کارهای زشت نروید، چه آشکار باشد چه پنهان." و در مقابل، تشویق به هر چه که آنان را به تقوا و سلامت اخلاق نزدیک میکند. 4. گوشزد نمودن راههای توبه و فواید و ضرورت آن: "یَـََّأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ تُوبُوَّاْ إِلَی اللَّهِ تَوْبَةً نَّصُوحًا;(تحریم،8) کسانی که ایمان آوردهاید! به سوی خدا توبه کنید، توبهای خالص." 5. بازگو کردن و به یاد آوردن جلوههای پاداشها و مجازاتهای الهی: مانند حکایاتی که از اولیای الهی و یا از گناهکاران نقل کردهاند; و همچنین وعده و وعیدهای الهی که دربارة بهشت و جهنم در قرآن و روایات، بیان شده است.
اضافه کردن دیدگاه جدید