برهان فسخ عزائم

بسا انسان تصمیمی جدّی می‌گیرد و بعداً عزیمتش فسخ می‌شود و این فسخِ عزیمت نشان‌دهندهٔ وابسته‌بودن انسان است حالا وابسته بودن به چه ؟ به زمان به رفتار های متقابل اطرافیان؟ به ذهن خودش و شناختش از محیط و ... آیا این نشان دهندی این است که انسان، قائم به نفس نیست ؟شاید این فقط از پیچیدگی های ذهن باشد و یا پیچیدگی های دنیای پیرامونش

این برهان ثابت نمیکند که خدا به معنای ذکر شده موجود باشد فقط این را ثابت میکند که ما وابسته به وجودی هستیم که این وجود باید قائم به ذات باشد

این وجود ممکن است هر چیزی باشد که علم هنوز قادر به کشف آن نشده