برخی در ماه مبارک رمضان، روزه میگیرند و نماز میخوانند; امّا پس از آن یا همان موقع، گناهانی مانند تماشای فیلمهای مبتذل، گوش دادن به
برخی از ما مسلمانان، به جهت این که ایمان و اسلام، به طور کامل در وجودمان جا نگرفته است، گاهی به عمد یا غیر عمد، به خاطر هوا و هوس برخی دستورات شرع را انجام میدهیم و برخی را انجام نمیدهیم. در حالی که کسی که به خدا ایمان میآورد باید به فرمانهای خداوند گوش دهد اگر ما واقعاً به خدا اعتقاد داریم و میدانیم که همة فرمانهای او درست و حکیمانه است دلیلی ندارد که از برخی فرمانهایش اطاعت کنیم و از برخی اطاعت نکنیم. خداوند متعال، در آیات متعددی تأکید میکند، ایمان آن نیست که آنچه مطابق میل انسان است بپذیرد و آنچه بر خلاف میل و هوای او است رد کند. این یک نوع هواپرستی است نه ایمان، ایمان واقعی آن است که انسان حقیقت را و همة آنچه را که اسلام به آن دستور داده بپذیرد خواه مطابق میل او باشد یا بر خلاف میل او. بنابراین، چنین افرادی که شما در پرسش از آنان نام بردید، نمیتوان حکم کرد که ایمانشان واقعی است; بلکه ایمان آنان تابع هوا و هوس است. هر چند روزه گرفتن، نماز خواندن و قرآن خواندن این افراد، به جای خود صحیح است و اعمالشان در ظاهر با این گناهان باطل نمیشود; اَمّا این اعمال در کنار این گناهان، ارزش معنوی کامل نخواهد داشت و اگر توبه نکنند فرجام بدی در پیش رو خواهند داشت و چنان چه توبه کنند خداوند با آغوش باز آنان را خواهد پذیرفت: "وَ ءَاخَرُونَ اعْتَرَفُواْ بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُواْ عَمَلاً صَـَـلِحًا وَ ءَاخَرَ سَیِّئًا عَسَی اللَّهُ أَن یَتُوبَ عَلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ;(توبه،102) و دیگرانی هستند که به گناهان خود اعتراف کرده و کار شایسته را با ]کار[ دیگری که بد است درآمیختهاند. امید است خدا توبه آنان را بپذیرد، که خدا آمرزندة مهربان است. هم چنان که در روایتی از امام علیآمده است: "روزه، دوری کردن از حرامها است; هم چنان که مرد از خوردن و آشامیدن خودداری میکند."(میزان الحکمه، ری شهری، ترجمه: حمید رضا شیخی، ج 7، حدیث شماره 10940، مؤسسه دارالحدیث.) پرسشگر گرامی! از نکات یاد شده، پاسخ برخی دیگر از پرسشهای شما که پیرامون همین موضوع، با عبارتهای دیگر بود، روشن میشود. لذا نیازی به تکرار آنها ندیدیم.
اضافه کردن دیدگاه جدید