با توجه به این که قرآن کریم‌، کتاب هدایت است و به درد زنده‌ها می‌خورد، ولی در جامعة ما طوری جا افتاده است که فکر می‌کنند، قرائت آن برای مردگ

با توجه به این که یکی از راه‌های فهم قرآن‌، قرائت‌، تدبر و تفکر در آیات آن است‌، قرائت قرآن‌، در مجالس ترحیم که زمینة وعظ و بهره‌برداری و عبرت‌گیری در آن‌ها بیشتر است‌، آن هم به صورت حزین و سوزآور، ظاهراً راه را بیشتر برای تدبر و تفکّر فراهم می‌کند، البته‌، توجه به معانی آن آیات‌، استفاده بیشتر از تعالیم و دستورهای آن را در زندگی فردی و اجتماعی‌، فراهم می‌نماید. بنابراین‌، دقت و تفکر در آیات قرآن کریم چه در مجلس ترحیم و چه در جاهای دیگر، و قرائت آیات به زبان عربی و از روی قرآن کریم‌، از اموری است که پیامبر اکرم‌و امامان معصوم‌: به آن توصیه فرموده‌اند. پیامبر اکرم‌فرمود: "قرائت قرآن‌، از روی مصحف‌، بهترین اعمال امت من است‌."(بحارالانوار، علامه مجلسی‌;، ج 89، ص 202، مؤسسة الوفأ، بیروت‌.) در روایت دیگر می‌فرماید: "به راستی‌، قرآن همراه با حزن نازل شده است‌; بنابراین‌، هنگامی که قرآن می‌خوانید، گریه کنید و اگر گریه نکردید، حالت گریه به خود بگیرید."(بحارالانوار، همان‌، ج 92، ص 210.) بنابراین‌، ما تابع روایات و ادله‌ای هستیم که از قرآن کریم و معصومین‌: به دست ما رسیده است‌، خواندن قرآن کریم‌، چه در مجالس ترحیم و چه غیر آن‌، ثواب دارد، دل را زنده می‌کند، خواندن آن کفارة گناهان است‌، ثواب خواندن آن نصیب روح مردگان نیز می‌شود، هیچ خدشه‌ای نیز به جایگاه رفیع آن وارد نمی‌شود.(میزان الحکمة‌، محمدی ری شهری‌، ترجمة حمید رضا شیخی‌، ج 10، ص 4821، دارالحدیث / ر.ک‌: آشنایی با قرآن‌، استاد شهید مطهری‌;، ص 20، انتشارات صدرا.)