با توجه به این که اسلام حضور زن را در اجتماع محدود کرده است، تا جایی که علما نظرشان این است که زن بهتر است نماز خود را در اطاق اندرونی و یا در پ

آنچه اسلام بدان توصیه کرده در راستای حفظ عفّت زن است، ولی اگر ضرورت حکم کند که زن در جامعه حضوری فعّال داشته باشد، با حفظ عفّت و رعایت ضوابط شرعی، حضور او مانعی ندارد; چنان که حضرت زینبنیز در سفر کربلا و پس از آن در کوفه و شام حضوری فعال داشت. در قرآن نیز میتوان نشانههایی از حضور زن در اجتماع یافت. در سورة احزاب، آیه 56 میخوانیم: ای پیامبر، به زنان و دخترانت و به زنان مؤمنان بگو: "پوششهای خود را بر خود فروتر گیرند. این برای آن که شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند ]به احتیاط[ نزدیکتر است و خدا آمرزندة مهربان است". در تفسیرهای روایی، دربارة نزول این آیه آمده است: "زنان برای نمازهای یومیّه به مسجد پیامبر6 میآمدند و به او اقتدا میکردند. وقتی شب میشد و زنان برای نماز مغرب و عشأ و نماز صبح از منزل خارج میشدند، مورد تعرض جوانان قرار میگرفتند; لذا آیه نازل شد و فرمود: با رعایت حجاب به آنان بفهمانید که شما اهل کارهای خلاف نیستید و بدین وسیله آنها شما را به اهل عفت و پاکدامنی میشناسند و متعرض نمیشوند. نکته قابل توجه این که اولاً در این آیه شریفه زنان را از رفتن شبانه به نماز عشأ یا صبح منع نمیکند ولی دستور میدهد با حفظ عفاف و حجاب عملاً جامعه را به پاکی و امنیت دعوت کنند و ثانیاً همانطور که در آیه بعد آمده است مزاحمان عفت و امنیت را تهدید میکند که اگر از رفتار خلاف خود دست برندارند گرفتار مجازات تبعید و... خواهند شد.(ر.ک: تفسیر کنزالدقائق، میرزا مشهدی، ج 10، ص 443 و 444، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.) در استفتائات حضرت امام خمینی; دربارة حکم شرکت بانوان در نمازهای جماعت یومیّه و نماز جمعه، چنین آمده است: "کراهت ندارد، بلکه در بعضی موارد مطلوب است".(احکام بانوان، محمد وحیدی، ص 26، سؤال 16، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی.)