با توجه به آن که پیامبر خدا باید صبور باشد، پس چرا حضرت یونسغ مردم سرزمین خود را نفرین کرد؟
خداوند متعال میفرماید: "وَ إِنَّ یُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ ;(صافات،139) و یونس از رسولان ما بود." حضرت یونسغ از پیامبران الهی بود و مانند سایر پیامبران دعوت خود را از توحید و مبارزه با بتپرستی شروع کرد و سپس با مفاسدی که در محیط آن زمان رایج بود به مبارزه پرداخت; ولی قوم متعصب او که چشم و گوش بسته از نیاکان خود تقلید میکردند، در برابر دعوت او ایمان نیاوردند. آن حضرت هم چنان از روی دلسوزی و خیرخواهی همچون پدر مهربان با صبر و حوصله فراوان، آن قوم گمراه را پند و اندرز میداد; ولی در برابر دلسوزیها و منطق حکیمانه چیزی جز مغالطه و سفسطه از مخالفان نمیشنید و تنها گروه اندکی که شاید از دو نفر بیشتر نبودند، به او اظهار ایمان کردند. حضرت یونسغ آن قدر تبلیغ و ارشاد کرد که تقریباً از ایمان آوردن آنها مأیوس شد، تا آن که بعد از تحمل رنجها و مشقتهای فراوان تصمیم گرفت آنها را نفرین کند و چنین کرد، به او وحی شد که در فلان زمان عذاب الهی نازل میشود. و هنگامی که نشانههای عذاب کم و بیش آشکار شد، آنها موقعیت را غنیمت شمرده و به دعا و تضرع دست برداشتند و اظهار ایمان و توبه کردند. قرآن کریم میفرماید: "فَلَوْلاَ کَانَتْ قَرْیَةٌ ءَامَنَتْ فَنَفَعَهَآ إِیمَـَنُهَآ إِلآ قَوْمَ یُونُسَ لَمَّآ ءَامَنُواْ کَشَفْنَا عَنْهُمْ عَذَابَ الْخِزْیِ فِی الْحَیَوَةِ الدُّنْیَا وَ مَتَّعْنَـَهُمْ إِلَیَ حِینٍ ;(یونس،98) چرا هیچ یک از شهرها و آبادیها ایمان نیاوردند که ]ایمانشان به موقع باشد و[ مفید به حالشان افتد، مگر قوم یونس به هنگامی که ایمان آوردند عذاب رسواکننده را در زندگی دنیا از آنان برطرف ساختیم و تا مدت معینی ]پایان زندگی و اجلشان[ آنها را بهرهمند ساختیم." بنابراین، پیامبر خدا حضرت یونس، در برابر لجاجت و تعصب قوم خویش بسیار صبر و حوصله به خرج داد و در نهایت تقاضای عذاب جهت آگاه کردن و تنبیه قومش را کرد و چنین شیوهای در میان سایر پیامبران نیز مرسوم بوده مانند: حضرت صالح، حضرت لوط و... که قومشان را نفرین کردند و آنها نابود شدند.(ر.ک: المیزان، علامه طباطبایی;، ج 10، ص 109ـ121، انتشارات مؤسسه النشر الاسلامی، قم / تفسیر نمونه، آیت اللّه مکارم شیرازی و دیگران، ج 8، ص 386ـ389; ج 19، ص 153ـ160، دارالکتب الاسلامیة، تهران.)
اضافه کردن دیدگاه جدید