با توجه به آن که در روایات اسلامی گفته شده از دنیا برای آبادانی آخرت استفاده کنید و دنیا پلی به جهان آخرت است و... چرا برای دنیا ارزش قائل نشده

این که دنیا محل زراعت و کاشت برای آخرت است یک حقیقت است و روایاتی نیز در این باره وجود دارد چنان که حضرت پیامبراکرم‌9 می‌فرماید: "الدنیا مزرعة الاخرة‌; دنیا محل زراعت و کاشت برای آخرت است‌."(ر.ک‌: عوالی اللالی‌، ابن ابی جمهور، ج 1، ص 267، انتشارات سیدالشهدأ، قم‌.) در مقابل روایاتی نیز وجود دارد که از دنیاطلبی‌، دنیا زدگی و دل بستگی به متعلقات اعتباری و زودگذر دنیا مثل پست‌، مقام‌، شهرت‌، مال و ثروت و... مذمت کرده است‌. بنابراین‌، تضاد و مغایرتی بین روایات دربارة دنیا نیست و انسان با استفاده از اختیار و اراده‌ای که دارد می‌تواند با استفاده از نعمت‌های دنیا سعادتمند شده و سرای آخرت خویش را آباد کند و نیز می‌تواند با استفاده از دنیا و دلبستگی به آن و متعلقات اعتباری و زودگذر آن‌، تنها به دنیا بچسبد و فریب وسوسه‌های دنیا بخورد و از سرای آخرت باز بماند و غافل شود. افزون بر آن چه گذشت خلقت انسان و آمدن او به دنیا تفضل و سعادتی از ناحیه خداوند متعال به انسان‌ها است‌; یعنی مدال افتخار انسانیت و و جود پیدا کردن و سپس پیمودن راه کمال و سعادتمند شدن و جاگرفتن در بهشت رضوان و سرای جاودانه آخرت نصیب چنین انسان هایی شده است‌. پس خلق به خودی خود دارای حسن و نوعی تفضل و دارای حسن ذاتی است از ویژگی‌های خداوند متعال این است که خلق کند. و هر انسانی نیز به طور فطری طالب و خواستار رشد، کمال و زندگی جاودانه است‌. بنابراین‌، وجود بخشیدن به انسان‌ها نوعی لطف از طرف خداوند متعال است و انسان‌ها می‌توانند از این فرصت بهترین بهره برداری را بکنند.(ر.ک‌: اخلاق در قرآن‌، آیت الله مصباح یزدی‌، ج 1، ص 213 ـ 230، انتشارات مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی‌;، قم‌.)