اگر به نیت اموات خود عملی هر چند کوچک انجام دهیم‌، ثوابی به آن‌ها می‌رسد؟

با مرگ‌، پروندة اعمال آدمی به طور کامل بسته نمی‌شود و تا بر پایی قیامت پروندة اعمال باز است‌; از این رو، در روایات می‌خوانیم‌، اگر انسانی‌، سنت حسنه‌ای بنیان نهد، تا کسانی که به این سنت حسنه عمل می‌کنند، در نامة عمل بنیان گذار آن‌، ثواب نوشته می‌شود. و در مقابل اگر انسانی سنت سیئه‌ای را بنیان نهد تا کسانی که به این سنت سیئه عمل می‌کنند در نامة عمل بنیان‌گذار آن عقاب نوشته می‌شود. در حدیثی از پیامبر اکرم‌می‌خوانیم‌: "من سن‌ّ سنة حسنة کان له اجرها و اجر من عمل بها الی یوم القیامة و من سن‌ّ سنة سیئة کان علیه وزرها و وزر من عمل بها الی یوم القیامة‌"( الفصول المختارة‌، شیخ مفید، ص 136، کنگره شیخ مفید. ) کارهای عام المنفعه ـ که در روایات از آن‌ها به "صدقه جاریه‌" تعبیر شده است ـ مانند ساختن مسجد، مدرسه‌، بیمارستان و...، نوشتن کتاب و فرزند صالح‌، از چیزهایی هستند که بعد از مرگ هم مایة ثواب برای صاحب آن است‌.( بحار الانوار، علامه مجلسی‌;، ج 2، ص 22، مؤسسة الوفأ بیروت‌. ) خواندن قرآن‌، نماز، زیارت و اطعام کردن‌، چه به نیابت از میّت باشد یا ثواب آن هدیه به روح میّت شود. ثوابش به او می‌رسد. در روایتی امام صادق‌می‌فرماید: "هر مسلمانی برای مرده‌ای عمل صالح انجام دهد، خداوند ثواب او را چند برابر می‌کند و مرده هم از آن عمل نفع می‌برد."( سفینة‌البحار، شیخ عباس قمی‌;، ج 8، ص 131، دارالاسوة‌. ) دلیلی نداریم که بعضی از غذاها را نباید به نیت میت اهدا نمود.