التزام و اعتقاد به دین چگونه میسر است‌؟

از آن جا که معنای خاص دین عبارت است از: اعتقاد به خدا و جهان غیب‌، همراه با برنامه‌های آسمانی که توسط پیامبران الهی برای بشر فرستاده شده است‌، بنابراین اعتقاد به مبدأ و معاد و اصول دین و انجام دستورها و برنامه‌های الهی به معنای التزام و اعتقاد به آن است‌. معمولاً اصول دین به تعالیم اعتقادی دین تفسیر شده است که اعتقاد به آن نیز حتماً باید از روی دلیل و منطق انجام گیرد و به دنبال آن عمل به فروع دین است که از آن به دستورهای عملی دین (واجبات و محرمات‌) تفسیر شده است‌. اعتقاد و ایمان‌، نوعی تعهد قلبی است که مستلزم عمل به فرامین الهی است‌; کسی که هرگز به هیچ یک از دستورهای دینی عمل نکند; در حقیقت مؤمن و معتقد نیست‌. از آن جا که پاره‌ای از فرامین دینی‌; مانند، نماز، روزه‌، زکات و حج از برجسته‌ترین دستورهای دینی می‌باشند، ترک آن‌ها به طور مطلق ـ با ادعای داشتن ایمان و اسلام ـ سازگار نیست‌، بدین جهت انجام این فرایض از ارکان اسلام و دین به شمار می‌آید، البته خداوند متعال‌، هیچ گاه وظایف و تکالیف الهی را، بالاتر از میزان قدرت و توانایی افراد نخواسته است‌: "لاَ یُکَلِّف‌ُ اللَّه‌ُ نَفْسًا إِلآ وُسْعَهَا;(بقره‌،286) خداوند هیچ کس را جز به اندازه توانائیش تکلیف نمی‌کند."، پس در التزام به دین هم‌، تلاش هر فرد در حد توانائیش کافی است‌.(ر.ک‌: ره توشة راهیان نور، مقطع دبیرستان‌(5)، ص 23ـ34، ستاد طرح تابستانی هجرت / در ساحل اندیشه‌، اکبر اسد علیزاده‌، ص 94، مؤسسه تعلیماتی و تحقیقاتی امام صادق‌.)