از نظر اسلام‌، پیدا بودن مو و قسمتی از بدن زنان‌، پوشیدن لباس‌های بدن نما که توجه دیگران را جلب می‌کند، برای بانوان و نگاه به نامحرم برای م

همان گونه که بیان فرموده‌اید، اگر دختران و بانوان‌، موها و اعضای بدن خود را نپوشانند، یا لباس‌های جلب کننده بپوشند و نیز مردان به نامحرم نگاه کنند، از نظر اسلام‌، حرام است که در آیات 30 ـ 33 سورة نور، به بخشی از این احکام‌، اشاره شده است‌. مهم این است که سرپیچی از دستورهای قرآن‌، به هر نوع و به هر شکلی که باشد، گناه به حساب می‌آید و این که همه یا بیش‌تر مردم به این خلاف کاری‌ها مبتلا باشند، گناه را از گناه بودن نمی‌اندازد. البته‌، راه برای توبه و بازگشت باز است و قرآن کریم برای این که جامعه دنبال گناه نرود و یا اگر رفته توبه کند و به این وسیله خود را پاک نماید، سفارش بسیار فرموده است‌; برای مثال‌، در پایان آیات 30 ـ 33 سورة نور، پس از این که به مردان و زنان دربارة مذمت و حرمت چشم چرانی‌، زینت‌، آرایش در حضور بیگانه و نامحرم‌، و... بیاناتی دارد; سپس در آخر آیه می‌فرماید: "...وَ تُوبُوَّاْ إِلَی اللَّه‌ِ جَمِیعًا أَیُّه‌َ الْمُؤْمِنُون‌َ لَعَلَّکُم‌ْ تُفْلِحُون‌َ ; و همگی به سوی خدا بازگردید ای مؤمنان تا رستگار شوید." جالب این است که اگر خداوند نگاه به نامحرم را حرام کرده و اگر از آرایش و خودنمایی زنان در برابر نامحرمان منع نموده است‌، راه مشروع ازدواج را برای ارضای قوای درونی‌، باز نموده است و اگر در زمان حال امکان ازدواج نباشد، به پاک دامنی و عفت سفارش نموده است‌; از این رو پس از حرام شمردن نگاه به نامحرم و خودنمایی و...، بلافاصله در آیات بعدی می‌فرماید: "وَ أَنکِحُواْ الاْ ?َیَـَمَی‌َ مِنکُم‌ْ وَ الصَّـَـلِحِین‌َ مِن‌ْ عِبَادِکُم‌ْ وَ إِمَآغ‌کُم‌ْ إِن یَکُونُواْ فُقَرَآءَ یُغْنِهِم‌ُ اللَّه‌ُ مِن فَضْلِه‌ِی وَ اللَّه‌ُ وَ َسِع‌ٌ عَلِیم‌ٌ ; # وَ لْیَسْتَعْفِف‌ِ الَّذِین‌َ لاَ یَجِدُون‌َ نِکَاحًا حَتَّی‌َ یُغْنِیَهُم‌ُ اللَّه‌ُ مِن فَضْلِه‌ِی‌...;(نور،32و33) مردان و زنان بی همسر را همسر دهید و هم چنین غلامان و کنیزان صالح و درستکارتان را; اگر فقیر و تنگ دست باشند، خداوند آنان را از فضل خود بی‌نیاز می‌سازد و خداوند وسعت دهنده و آگاه است و آن‌ها که وسیلة ازدواج ندارند، باید عفت پیشه کنند تا خداوند آنان را به فضلش بی‌نیاز سازد..."(ر.ک‌: تفسیر نمونه‌، آیت الله مکارم شیرازی و دیگران‌، ج 14، ص 435 ـ 458 ، دارالکتب الاسلامیة‌.)