از نظر ادبیات عرب‌، در قرآن واو زائده‌، لام زائده و... وجود دارد، آیا می‌شود که در کلام خدا حرف زائده وجود داشته باشد و فایده‌ای جز تأکید در

هر حرفی هرچند از نظر ساختار نحوی یا صرفی زاید به شمار آید و نقشی نپذیرد، از نظر محتوایی و معنایی زاید نیست و هدف مشخصی را دنبال می‌کند، خواه هدفی زبانی باشد (مانند آوردن‌های سکت برای ایجاد سجع‌) وخواه معنایی (مانند تأکید); بنابراین‌، از نظر اصطلاحی‌، اگر حرفی زاید نامبردار شود، از نظر محتوایی هدفمند است و نمی‌توان آن را از کلام حذف کرد; قاعدة معروف "زیادة المبانی تدل علی زیادة المعانی‌" نیز به همین مطلب اشاره دارد; یعنی هرچه حروف در کلمه و عبارت زیاد شود، بر معنا نیز از جهتی افزوده می‌شود.