از دیدگاه قرآن، فرعون و یارانش، به امر خدا در دریاغرق شدند، امّا در مصر اهرامی ساخته شده، باستانشناسان میگویند که فرعون در یکی از ای
فرعون، نام شخص خاصّی نیست، بلکه لقب پادشاهان مصر است، چنان که به پادشاهان ایران، شاه میگفتند. قرآن، دربارة فرعون که معاصر حضرت موسیغ بود میفرماید: "فَالْیَوْمَ نُنَجِّیکَ بِبَدَنِکَ لِتَکُونَ لِمَنْ خَلْفَکَ ءَایَةً;(یونس،92) ولی امروز، بدنت را ]از آب[ نجات میدهیم تا عبرتی برای آیندگان باشی." پس از آن که فرعون، در آب قهر الهی، غرق شد، خدای متعال، بدن او را از آب، بیرون انداخت تا اُبهت پوشالی او که درنظر مردم، جلوه فراوانی داشت، شکسته شود، چرا که اگر بدن بیجان او را نمیدیدند، نمیتوانستند مرگ او را باور کنند. تا اینجا قرآن، به این مطلب که فرعون غرق شد و بدن بی جان او، به بیرون آب و در خشکی افتاد و دربارة دفن و محلّ دفن او، سخنی مطرح نشده است; از این رو، بر فرض درستی نظر باستانشناسان، این نظریه، با قرآن منافاتی ندارد و احتمال دارد اطرافیانش بدن او را در یکی از هرمهایی که ساخته بود دفن کرده باشند، ضمن آن که احتمال دارد فرعون دیگری، در هرمها دفن شده باشد; به هر حال این نظریّه با قرآن، منافاتی ندارد.(تفسیر المیزان، علامه طباطبایی، ج 10، ص 118، جامعه مدرسین قم / تفسیر نمونه، آیت اللّه مکارم شیرازی و دیگران، ج 8، ص 378، دارالکتب الاسلامیة / دانشنامه قرآن، بهأالدین خرمشاهی، ج 2، ص 157، دوستان.)
اضافه کردن دیدگاه جدید