آیه‌های 29 ـ 38 سوره بقره‌، دربارة آفرینش آدم است‌; با توجه به محتوای آیه‌های مزبور، چرا خداند ماجرای آفرینش آدم را به آگاهی فرشتگان رساند، د

1. همان گونه که از سخنان فرشتگان پیداست‌، آنان پی برده بودند که انسان‌، موجود سر به راهی نبوده‌، فساد بر پا خواهد نمود. این که چگونه به مطلب مزبور آگاهی یافته بودند، از سوی مفسّران‌، دیدگاه‌های گوناگونی مطرح شده است‌، از جمله‌: الف ـ خداوند از پیش به اختصار، آیندة انسان را برای آنان بیان فرموده بود. ب ـ از کلمة "فی الارض‌" ملائکه خودشان این مطلب را دریافته بودند، زیرا می‌دانستند انسان از خاک آفریده شده‌، و به دلیل محدودیت‌های موجود در جهان ماده به طور طبیعی این جهان کانون درگیری و تزاحم خواهد بود، چرا که جهان محدود مادی‌، نمی‌تواند طبیعت زیاده طلب انسان‌ها را اشباع کند; به ویژه آن که چنین خصوصیتی‌، با احساس مسئولیت همراه نباشد. ج ـ پیش گویی فرشتگان از آن رو بود که آدم‌، نخستین آفریدة روی زمین نبود، بلکه پیش از او نیز، مخلوقات دیگری آفریده شده‌، به نزاع و خون ریزی پرداخته بودند; آن گاه پروندة سوء پیشینة آن ها، موجب بدگمانی فرشتگان به نسل آدم شد.(تفسیر نمونه‌، آیت الله مکارم شیرازی و دیگران‌، ج 1، ص 174، دارالکتب الاسلامیه‌.) 2. با توجه به چنین آگاهی پیشین دربارة آفرینش انسان از سوی فرشتگان‌، دست کم برای دگرگونی در داوری آن‌ها، لازم بود این موضوع به اطلاعشان برسد. 3. افزون بر دگرگونی مزبور، به دلیل آگاهی پیشین یاد شده‌، فرشتگان ادعایی را نیز مطرح می‌کردند، و آن این که‌: "نحن نسبّح بحمدک و نقدّس لک; ]اگر هدف از آفرینش انسان‌، عبادت است‌[ ما تسبیح و حمد تو را به جا آورده‌، تو را تقدیس می‌کنیم‌." حتّی تعبیر "نقدّس لک" و نه "نقدّسک" از زبان آنان‌، گویای این حقیقت است که بر خلاف انسان افسادگر، ما از هر گونه صفات زشت و مذموم پاک می‌باشیم و یا جامعه را برای تو پاک می‌کنیم‌. پیداست برای ایجاد دگرگونی در آن داوری پیشین‌، و این ادعای ظاهراً به جا، لازم بود مطلب با آنان در میان گذاشته شده‌، و در نهایت‌; پس از مورد آزمایش قرار گرفتن و مردودی در آن‌، خودشان اعتراف کنند که میان آن‌ها و انسان‌، تفاوت بسیاری وجود دارد، و در مقایسه با آن‌ها، انسان از توانمندی‌های ویژه‌ای برخوردار است‌. برای آزمایش فرشتگان‌، و نیز به منظور متقاعد ساختن آنان به اقدام خود، خداوند توانایی فوق العاده‌ای برای درک حقایق هستی‌; یعنی علم به اسما به آدم داد; آن گاه‌، وقتی آدم‌، در پرتو توانایی مزبور، توانست فرشتگان را از این اسما آگاه نماید، آنان از انجام این کار درماندند، به همین دلیل‌، پی بردند که گزینش انسان به عنوان جانشین خود از سوی خداوند، اقدامی شایسته و به حق است‌، و آنان شایستگی جانشینی مزبور را ندارند.