آیا قرآن در آن دنیا به فریاد انسان‌های مؤمن می‌رسد و شفاعت می‌کند؟

از آیات و روایات استفاده می‌شود، یکی از حامیان و شفاعت‌کنندگان انسان در روز قیامت‌، قرآن است‌. امام‌علی‌می‌فرماید: "و اعلموا ?گنه شافع مشفع و قائل مصدق و انه مَن‌ْ شفع له القرآن یوم القیامة شُفِّع فیه و من محل به القرآن یوم القیامه صُدّق علیه‌; آگاه باشید که شفاعت قرآن پذیرفته شده‌، و سخنش تصدیق می‌گردد، آن کس که در قیامت‌، قرآن‌، شفاعتش کند بخشوده می‌شود و آن کس که قرآن از او شکایت کند محکوم است‌" از این فرمایش‌ها بهره می‌گیریم که قرآن‌، کتابی معمولی مانند سایر کتب نیست‌; بلکه گوهر گران‌سنگ‌، بزرگ‌ترین مخلوق الهی‌، بیان‌کنندة همه چیز، دارای یک حقیقت باطنی‌، ملاک و میزان اعمال‌، کتاب هدایت و درمان‌، نسخة شفابخش و کتاب نور و کرامت و هدایت است‌. هر کس معارف آن را بفهمد و به دستورات آن عمل نماید، در دنیا و آخرت سعادتمند خواهد شد. این همان حمایت قرآن از بندگان خداست‌. خداوند متعال می‌فرماید: "اللَّه‌ُ الَّذِی‌َّ أَنزَل‌َ الْکِتَـَب‌َ بِالْحَق‌ِّ وَ الْمِیزَان‌َ; (شوری‌، 17) خداوند کسی است که کتاب را به حق نازل کرد و آن را میزان ]سنجش حق و باطل‌[ قرار داد." وقتی قرآن میزان باشد، در صورتی به نفع ما حکم می‌کند و از ما حمایت می‌نماید که با آن همراه و همگام باشیم‌.( تفسیر نمونه‌، آیة‌الله مکارم شیرازی و دیگران‌، ج 25، ص 259; ج 20، ص 389ـ394، دارالکتب الاسلامیة‌. ) در روایتی از امام صادق‌آمده است‌: "کسی که در خانه‌اش قرآن باشد، و گرد و غبار بر آن نشسته باشد و آن را نخواند; قرآن از او نزد خدا شکایت می‌کند".( ر.ک‌: بحار الانوار، علامه مجلسی‌;، ج 89، ص 195، داراحیأ التراث العربی‌. ) در روایت دیگری پیامبر اکرم‌می‌فرماید: "قرآن شفاعت کننده‌ای است که شفاعتش پذیرفته می‌شود، و شکایت کننده‌ای است که شکایتش قبول می‌شود; کسی که قرآن را پیش روی خود قرار دهد ]و از قرآن پیروی نماید[ او را به سوی بهشت می‌کشاند، و هر کس آن را پشت سر قرار دهد، او را به آتش جهنم می‌کشاند"( بحار الانوار، همان‌، ج 89، ص 17 و 20 / میزان الحکمة‌، محمدی ری شهری‌، ج 10، ص 4802، دارالحدیث‌. ) بنابراین هر کس قرآن را پشت سر قرار دهد. قرآن کریم در روز قیامت از او شکایت خواهد کرد. پشت سر قرار دادن قرآن ممکن است به چند صورت باشد: 1. کسی که در صدد آموزش و یاد گرفتن قرآن نباشد. 2. کسی که قرآن را یاد گرفته و می‌تواند قرآن بخواند; اما در تلاوت آن سستی می‌کند و نمی‌خواند. 3. کسی که قرآن می‌خواند، اما به آن عمل نمی‌کند. 4. آن کسی که از روی بی احترامی قرآن را پشت سر خود قرار دهد. در روایتی از امام صادق‌آمده که‌: در قیامت‌، قرآن به صورت نیکو تمثل می‌یابد. شخصی می‌گوید: تو کیستی بدین خوبی‌؟ کاش برای من بودی‌! در جواب می‌فرماید: آیا مرا نمی‌شناسی‌؟ من فلان سوره‌ام‌! اگر مرا فراموش نمی‌کردی‌، تو را به این مقام رفیع می‌رساندم‌.( سیمای قرآن‌، آیت‌الله حسن‌زاده آملی‌، ص 123، تألیف عباس عزیزی‌، انتشارات بلوغ‌. ) در حدیث دیگری از پیامبر9 نقل شده است که‌: در روز قیامت قرآن نزد صاحبش (قاری‌) در چهرة جوانی نیکو روی رنگ برگشته می‌آید به او می‌گوید: من بودم آن که شبت را بیدار می‌داشتم‌، روزهایت را تشنه می‌داشتم و آب دهانت را خشک می‌داشتم و اشکت را روان می‌داشتم‌، هر کجا باشی من با توأم و...( همان‌، ص 89 ـ 90. ) روایات فراوانی در این زمینه وارد شده است که از مجموع آن‌ها فهمیده می‌شود، حقیقت قرآن ما را درک می‌کند و از اهلش شفاعت خواهد کرد.