آیا علم اسما به حوّا نیز آموخته شده بود؟ در صورت منفی بودن پاسخ‌، آیا این نوعی تبعیض میان آدم و حوّا نبوده است‌؟ وانگهی این احتمال تقویت می‌

1. در قرآن کریم آمده است‌: "وعَلَّم‌َ ءادَم‌َ الاَسمأَ کُلَّها ثُم‌َّ عَرَضَهُم عَلَی المَلغ‌کَة‌ِ فَقال‌َ اَنبِ ?‹ونی بِاَسمأِ هـَؤُلاءِ اِن کُنتُم صـَدِقین‌; (بقره‌، 31) سپس علم اسما ]= علم اسرار آفرینش و نام گذاری موجودات‌[ را همگی به آدم آموخت‌، بعد آن‌ها را به فرشتگان عرضه داشت و فرمود: اگر راست می‌گویید از این اسامی به من خبر دهید." 2. هر چند د راین آیه و آیات مشابه آن‌، سخن از تعلیم اسما به آدم‌است‌، ولی همان گونه که در پاسخ به پرسش پیشین شما (24393) و در بند ب آن اشاره شد، با پیوند این دسته از آیات با آیات دیگری که از حضرت آدم به همراه همسرش سخن به میان آمده‌، این نتیجه به دست می‌آید که مسئله تعلیم اسما، سجده فرشتگان‌، خوردن از میوه ممنوع و رانده شدن از بهشت‌، ماجرای واحدی بوده است‌(المیزان‌، علامه طباطبایی (ره‌) ج 1، ص 127، انتشارات جامعه مدرسین‌.); از این رو، تبعیضی میان آدم و حوّا وجود ندارد. ذکر آدم هم با توجه به نکته ادبی است که هر گاه جنس مذکر و مؤنث هر دو هم زمان مورد خطاب باشند، با توجه به قانون ادبیات عرب‌، جنس مذکر بیان می‌شود; البته این یک قاعده از قواعد ادبیات عرب به طور کلی است‌، اما در خصوص این آیه که ضمیر مذکر به عنوان اشاره به هر دو مرجع مذکر و مؤنث آمده‌، می‌توان به گونه‌ای دیگر توجیه کرد و آن این که‌، ذکر مرجع مذکر برای اشاره به حضرت آدم و حوّا هر دو، احتمالاً به دلیل نبوت آن حضرت بوده است‌، نه فقط برتری وی از جهت مرد بودن‌. 3. آیات فراوانی از قرآن کریم که معیار ارزش را عمل صالح می‌داند و از این جهت میان جنس مذکر و مؤنث تفاوتی قائل نیست‌; نشانة این حقیقت است که از این جهت در دستگاه آفرینش‌، تبعیض میان زن و مرد وجود ندارد، بلکه هر یک از آن‌ها به اندازه عمل صالح خود، مورد ستایش خداوند قرار می‌گیرند; برای مثال در آیه شریفة 124 سوره نسأ آمده است‌: "ومَن یَعمَل مِن‌َ الصّـَـلِحـَت‌ِ مِن ذَکَرٍ اَو اُنثی‌َ وهُوَ مُؤمِن‌ٌ فاُولغ‌کَ یَدخُلون‌َ الجَنَّة‌َ ولا یُظلَمون‌َ نَقیرا; و کسی که چیزی از عمل صالح را انجام دهد، خواه مرد باشد یا زن‌، در حالی که ایمان داشته باشد، چنین کسانی داخل بهشت می‌شوند و کم‌ترین ستمی به آن‌ها روا نخواهد شد."